Verdrietig

Vanavond zat ik even te huilen: dat riep ik over mezelf af met het nummer: Ga maar vast vooruit van Frederique Spigt. Daar kwam Suus aangehobbeld, kroop tegen me op, likte tranen op. Zo lief.

Voorjaar

Met de komst van het mooie weer en de wat langere avonden krijgen we te maken met een nieuw probleem: hoe houden we Suus op het terrein? Hoewel de tuin zelf goed omheind lijkt, duikt ze iedere keer op als ik achter op het erf ben. Na een week heb ik alle plaatsen onder controle - en opeens loopt ze weer achter me aan als ik de was ga ophangen. Heeft mevrouw zich onder de tuindeur door 'gegraven'. Dirk heeft al eerder het tuinhek geplaatst en gaas langs de hele voorkant tussen de bomen door gevlochten, maar nog tref ik haar een paar keer op straat of het schoolplein aan. Oeioeioei, dan krijgt ze straf. Veel kwaaier kan ze me niet krijgen. Moeten we nou ook nog de hele kant langs S. afschermen?!

Dan heeft ze een nieuw spel ontdekt: het opgraven van de ringleiding waarbinnen Luigi, onze luie italiaanse grasmachine, zijn werk doet. Nu wordt het dus echt tijd voor het plaatsen van het al weken geleden gekochte hondenschrikdraad. Dat werkt. Het draad is nu weer weg en de ringleiding dieper begraven.

Op een dag hangen Suus en ik samen de was op en loopt er opeens een fazant. Tsja. (Met dank aan Martin Bril, van wiens verscheiden deze week ik diep onder de indruk ben). Ze is niet te houden en verdwijnt uit mijn gezichtsveld, met die enorme sprongen en dan pijlsnel door de wei richting Looweg. Ik ren er vruchteloos achter aan en zie haar noch de fazant. En even later komt ze weer vrolijk aangedarteld, zonder fazant, natuurlijk.

Met de lente komen er ook allerlei insecten, leuke (vlinders) en minder leuke (wespen). Hoornaars vliegen in het rond en wat zou het toch leuk zijn er eentje te vangen. Ik griezel van die beesten en tracht mijn angst op Suus over te brengen. Op een ochtend komt ze op drie pootjes naar me toegerend en vlijt zich op mijn voeten. Dat betekent meestal dat ze a) of iets stouts gedaan heeft of b) of er iets gebeurd is wat ze niet begrijpt. Dat dat pootje zeer doet, blijkt. Na een uurtje zie ik op de vloer in de gang een gehandicapte koninginnewesp en trek mijn conclusie. Ik verlos het beest uit zijn lijden en gooi hem naar buiten, hierbij op de voet gevolgd door Suus die misschien toch nog wel even hapje had willen proberen.
Na een paar uur is alles weer goed met dat pootje. Maar of ze het echt geleerd heeft?

A.s. zondag gaan we wandelen met de broers en zusjes en vader en moeder van het hele stel, in Zeewolde. Ik hoop dat we erbij kunnen zijn, want met pa gaat het helemaal niet goed. Hij is vandaag weer opgenomen, uitgedroogd en totaal uitgeput. We hopen maar dat hij weer wat opknapt maar het ziet er allemaal niet goed uit.