Taart

 

Frankrijk kent een rijke patisseriegeschiedenis en het maken van gebak en taartjes is een kunst waar je je echt aan kunt vergapen. De gebakjes hebben de prachtigste namen zoals Millefeuilles, Amandine en Paris-Brest en er zijn allerlei tartes met fruit en natuurlijk de flans en éclairs. Al dit lekkers wil graag opgegeten worden.

De vraag is alleen wanneer.  ‘s Ochtends bij de koffie is het eten van gebak hoogst ongebruikelijk en taartjes bij de goutter (het vieruurtje) eten is ook niet de gewoonte, behalve misschien met een verjaardag of iets anders feestelijks. Dus wordt een taartje vaak als dessert gegeten, wat ik persoonlijk jammer vindt want dan heb je doorgaans niet zo’n trek meer. Wij houden onder ons dus het Hollandse tijdstip theetijd aan.

Het aanschaffen van een gebakje in een boulangerie/patisserie is niet zomaar even wat. Je wijst aan wat je wilt hebben en afhankelijk van de hoeveelheid taartjes én de behendigheid van de bakkersmedewerkster worden  ze dan op een kartonnetje of in een doosje geschoven. Een enkele keer is het doosje te klein en moet alles weer omzichtig omgepakt worden, we gaan niet proppen.  Om het kartonnetje heen wordt een mooi papiertje gevouwen dat aan de onderkant wordt vastgeplakt met enkele flinke stukken plakband. Dan wordt er bovenop een mooi puntje in het papier gedraaid, daaromheen gaat vaak een bijpassend lintje dat nog eens weer omhoog gehaald wordt in een mooie strik die dan met een sticker van de winkel wordt vastgezet. Je kunt het geheel dan dus dragend aan die punt vervoeren. Gaat het gebak in een doos, dan wordt ook altijd het deksel met een stuk tape aan de onderkant vastgemaakt, soms aan drie kanten. Allemaal met aandacht gedaan en heel stevig, maar zie jij bij thuiskomst er maar eens in te slagen je taartjes heel uit de verpakking te krijgen. 

Vooral die eerste versie is echt werk voor twee personen, de één houdt het pakketje aan de punt in de lucht, de tweede doet haar best het plakband zo door te snijden dat niet al het lekkers zo op de vloer ploft. Ook met de doos gevuld met taart is het even goed opletten de boel horizontaal te houden. Het is misschien een beetje gezeur op niks af, maar ik geef het je te doen, zo’n prachtig opgemaakt Frans gebakje ongeschonden op een bordje te krijgen.

En als je het dan in Frans gezelschap gaat opeten kijkt men verbaasd naar het vorkje dat je bij het gebakje geserveerd hebt. Want zij eten het met de koffielepel. Ook de Millefeuilles.

Zo zitten er ook in een gebakje toch zomaar weer een paar cultuurverschillen! 

 

Prikken

 

 

Afgelopen week was het zover: man en ik zouden gevaccineerd worden. Man had met de huisarts gebeld en zij vertelde hem dat hij een week later mocht komen. Hij was een beetje vergeten te vragen of ik ook mocht en dat bleek geen probleem, dus  stapten wij om 13.00 uur de spiksplinternieuwe Pôle Santé van La Ferté binnen. In de wachtkamer zaten zo’n tien te vaccineren personen op gemiddeld minder dan een meter van elkaar af en er was een jonge moeder met haar zieke peuter. Die vertelde dat ze een afspraak had om 12.15, dus de rest van de aanwezigen bereidde zich zonder veel gemopper voor op een uurtje wachten. Er kwam een oudere dame met een sandwich binnen en die stapte gelijk door naar de behandelkamer. Wij in de wachtkamer keken elkaar verwonderd aan: wat deed zij voor te dringen? Maar al gauw bleek deze dame ingezet te zijn voor de administratie. De moeder met haar zieke kind was inmiddels naar binnen en wij kregen een formulier om in te vullen. Als je geen pen bij je had, kreeg je er een van de medewerkster, niet ontsmet ofzo. Ik sta nog steeds in Nederland ingeschreven en beschik daardoor niet over de pas  die alle deuren opent: de Carte Vitale. Maar dat was geen enkel probleem, vaccins genoeg.

Het zieke kind keek een heel stuk vrolijker toen ze weer bij de dokter vandaan kwam en toen ging het los. Er werd ons verteld dat er vier mensen voor mochten want die moesten nog aan het werk. Dat gaf gemor in de gelederen, want er bleken er meer die moesten werken. Er kwamen vanuit een andere gang twee mensen die bij de huisarts naar binnenliepen. Vervolgens mocht ik, samen met een andere mevrouw, die haar buurman had meegenomen. Ik begreep dat het met deze meneer niet zo goed ging. De dokter sprak haar streng toe waarom ze hem had meegenomen nadat deze mantelzorger had  verteld dat hij gisteravond niet had gegeten en vanmorgen nog had overgegeven. Intussen werd zij door een derde persoon geprikt.

Toen was ik aan de beurt en kreeg ik een bloeddrukmeter omgeslingerd. Bloeddruk prima. Ik vertelde dat ik op 25 maart positief getest was op Covid 19 maar maar een weekje ziek geweest was. Dan waren we snel klaar: ik hoefde pas over drie maanden terug te komen voor een vaccinatie. Ik vertelde nog dat mijn huisarts in NL had gezegd dat dat na vier weken kon, maar kennelijk hebben we het hier over een verschillend virus want volgens haar was er geen noodzaak nu te prikken: ‘vous-êtes immunisée.’ Over een paar maanden met alle plezier, maar nu niet. Ik vond het prima. Ik moest in een andere wachtkamer plaatsnemen, mijn man kwam er zo aan, hij moest een kwartiertje blijven na de Pfizerprik.

Er zat nog een stel te wachten en de mantelzorger wachtte op haar buurman, die door de arts naar de wachtkamer werd teruggebracht. Hier voer ze tegen hem (en haar) uit over dat hij GEEN vet mocht eten en GEEN gasvormende groenten. Ter verduidelijking noemde ze het hele scala van broccoli tot witte kool aan toe. En wat hij dan wel at. Gezien zijn algehele broze uiterlijk leek mij dat hij niet veel voedsel tot zich nam, maar dát hij moest eten, brood of groentesoep, bijvoorbeeld, verdeeld in kleine porties over de hele dag, werd hem luid en duidelijk meegedeeld. En deze dwingende en luidruchtige vorm van hulpverlening vond ik ook best wel een beetje apart. Ook tegen man voer ze uit omdat ze zijn bloeddruk te hoog vindt (elke keer als hij haar ziet schiet die de hoogte in) en ook dat werd uitgebreid besproken waar iedereen bij zat. Na deze nieuwe ervaring stonden we na het vereiste kwartier weer buiten in de zon en mogen we in juni terugkomen.

Ter geruststelling: thuis was die bloeddruk weer prima. En maakt hij voor haar een lijstje.