Prikken

 

 

Afgelopen week was het zover: man en ik zouden gevaccineerd worden. Man had met de huisarts gebeld en zij vertelde hem dat hij een week later mocht komen. Hij was een beetje vergeten te vragen of ik ook mocht en dat bleek geen probleem, dus  stapten wij om 13.00 uur de spiksplinternieuwe Pôle Santé van La Ferté binnen. In de wachtkamer zaten zo’n tien te vaccineren personen op gemiddeld minder dan een meter van elkaar af en er was een jonge moeder met haar zieke peuter. Die vertelde dat ze een afspraak had om 12.15, dus de rest van de aanwezigen bereidde zich zonder veel gemopper voor op een uurtje wachten. Er kwam een oudere dame met een sandwich binnen en die stapte gelijk door naar de behandelkamer. Wij in de wachtkamer keken elkaar verwonderd aan: wat deed zij voor te dringen? Maar al gauw bleek deze dame ingezet te zijn voor de administratie. De moeder met haar zieke kind was inmiddels naar binnen en wij kregen een formulier om in te vullen. Als je geen pen bij je had, kreeg je er een van de medewerkster, niet ontsmet ofzo. Ik sta nog steeds in Nederland ingeschreven en beschik daardoor niet over de pas  die alle deuren opent: de Carte Vitale. Maar dat was geen enkel probleem, vaccins genoeg.

Het zieke kind keek een heel stuk vrolijker toen ze weer bij de dokter vandaan kwam en toen ging het los. Er werd ons verteld dat er vier mensen voor mochten want die moesten nog aan het werk. Dat gaf gemor in de gelederen, want er bleken er meer die moesten werken. Er kwamen vanuit een andere gang twee mensen die bij de huisarts naar binnenliepen. Vervolgens mocht ik, samen met een andere mevrouw, die haar buurman had meegenomen. Ik begreep dat het met deze meneer niet zo goed ging. De dokter sprak haar streng toe waarom ze hem had meegenomen nadat deze mantelzorger had  verteld dat hij gisteravond niet had gegeten en vanmorgen nog had overgegeven. Intussen werd zij door een derde persoon geprikt.

Toen was ik aan de beurt en kreeg ik een bloeddrukmeter omgeslingerd. Bloeddruk prima. Ik vertelde dat ik op 25 maart positief getest was op Covid 19 maar maar een weekje ziek geweest was. Dan waren we snel klaar: ik hoefde pas over drie maanden terug te komen voor een vaccinatie. Ik vertelde nog dat mijn huisarts in NL had gezegd dat dat na vier weken kon, maar kennelijk hebben we het hier over een verschillend virus want volgens haar was er geen noodzaak nu te prikken: ‘vous-êtes immunisée.’ Over een paar maanden met alle plezier, maar nu niet. Ik vond het prima. Ik moest in een andere wachtkamer plaatsnemen, mijn man kwam er zo aan, hij moest een kwartiertje blijven na de Pfizerprik.

Er zat nog een stel te wachten en de mantelzorger wachtte op haar buurman, die door de arts naar de wachtkamer werd teruggebracht. Hier voer ze tegen hem (en haar) uit over dat hij GEEN vet mocht eten en GEEN gasvormende groenten. Ter verduidelijking noemde ze het hele scala van broccoli tot witte kool aan toe. En wat hij dan wel at. Gezien zijn algehele broze uiterlijk leek mij dat hij niet veel voedsel tot zich nam, maar dát hij moest eten, brood of groentesoep, bijvoorbeeld, verdeeld in kleine porties over de hele dag, werd hem luid en duidelijk meegedeeld. En deze dwingende en luidruchtige vorm van hulpverlening vond ik ook best wel een beetje apart. Ook tegen man voer ze uit omdat ze zijn bloeddruk te hoog vindt (elke keer als hij haar ziet schiet die de hoogte in) en ook dat werd uitgebreid besproken waar iedereen bij zat. Na deze nieuwe ervaring stonden we na het vereiste kwartier weer buiten in de zon en mogen we in juni terugkomen.

Ter geruststelling: thuis was die bloeddruk weer prima. En maakt hij voor haar een lijstje.