Taart

 

Frankrijk kent een rijke patisseriegeschiedenis en het maken van gebak en taartjes is een kunst waar je je echt aan kunt vergapen. De gebakjes hebben de prachtigste namen zoals Millefeuilles, Amandine en Paris-Brest en er zijn allerlei tartes met fruit en natuurlijk de flans en éclairs. Al dit lekkers wil graag opgegeten worden.

De vraag is alleen wanneer.  ‘s Ochtends bij de koffie is het eten van gebak hoogst ongebruikelijk en taartjes bij de goutter (het vieruurtje) eten is ook niet de gewoonte, behalve misschien met een verjaardag of iets anders feestelijks. Dus wordt een taartje vaak als dessert gegeten, wat ik persoonlijk jammer vindt want dan heb je doorgaans niet zo’n trek meer. Wij houden onder ons dus het Hollandse tijdstip theetijd aan.

Het aanschaffen van een gebakje in een boulangerie/patisserie is niet zomaar even wat. Je wijst aan wat je wilt hebben en afhankelijk van de hoeveelheid taartjes én de behendigheid van de bakkersmedewerkster worden  ze dan op een kartonnetje of in een doosje geschoven. Een enkele keer is het doosje te klein en moet alles weer omzichtig omgepakt worden, we gaan niet proppen.  Om het kartonnetje heen wordt een mooi papiertje gevouwen dat aan de onderkant wordt vastgeplakt met enkele flinke stukken plakband. Dan wordt er bovenop een mooi puntje in het papier gedraaid, daaromheen gaat vaak een bijpassend lintje dat nog eens weer omhoog gehaald wordt in een mooie strik die dan met een sticker van de winkel wordt vastgezet. Je kunt het geheel dan dus dragend aan die punt vervoeren. Gaat het gebak in een doos, dan wordt ook altijd het deksel met een stuk tape aan de onderkant vastgemaakt, soms aan drie kanten. Allemaal met aandacht gedaan en heel stevig, maar zie jij bij thuiskomst er maar eens in te slagen je taartjes heel uit de verpakking te krijgen. 

Vooral die eerste versie is echt werk voor twee personen, de één houdt het pakketje aan de punt in de lucht, de tweede doet haar best het plakband zo door te snijden dat niet al het lekkers zo op de vloer ploft. Ook met de doos gevuld met taart is het even goed opletten de boel horizontaal te houden. Het is misschien een beetje gezeur op niks af, maar ik geef het je te doen, zo’n prachtig opgemaakt Frans gebakje ongeschonden op een bordje te krijgen.

En als je het dan in Frans gezelschap gaat opeten kijkt men verbaasd naar het vorkje dat je bij het gebakje geserveerd hebt. Want zij eten het met de koffielepel. Ook de Millefeuilles.

Zo zitten er ook in een gebakje toch zomaar weer een paar cultuurverschillen!