Iedere avond tussen 18 – 19 uur worden er op TV1 de twee
series ‘Bienvenue chez nous’ en ‘Bienvernue à l’hotel’ uitgezonden. Vier
koppels eigenaren van een B&B en van een hotel gaan tussen maandag en
vrijdag een nachtje bij elkaar logeren en beoordelen hun verblijf op een groot
aantal punten. Behalve slapen wordt er ook gegeten en organiseren de
gastvrouw/heer een activiteit die enigszins representatief is voor de locatie
of streek waarin hun bedrijf gevestigd is. Na het ontbijt vertrekken de gasten
naar de volgende bestemming, maar niet voordat ze het geld dat ze hun verblijf
waard vonden in een enveloppe gestopt hebben. Het kan dus zijn dat een
overnachting 100 euro kost maar dat de gasten er niet meer dan 60 euro voor
willen betalen.
Het is daarom zo’n boeiend programma, omdat het helemaal
niets zegt over de kwaliteit van het verblijf, maar wel over de gasten/eigenaren.
Uiteraard is de programmaformule zo gekozen dat de vier in feite volstrekt
onvergelijkbaar zijn. Er worden B&B’s waar je een badkamer moet delen
vergeleken met een vrijstaande gite met en-suite badkamer, eigen terras en
jacuzzi. Dat maakt dat zowel de eigenaren van de ene versie als de andere zich
uitermate ongemakkelijk voelen in het verblijf dat ze nooit van z’n lang zal ze
leven zelf uitgekozen zouden hebben om een relaxte nacht door te brengen. En
dat zie je dus duidelijk.
Deze week begonnen we in het hotel van Dominique en Ludovine,
moeder en, volgens de gasten, nukkige dochter. Het is een kasteel in Maulévrier in de Loire en het ziet er piekfijn uit.
Alles is grotendeels in stijl gerenoveerd en ingericht, met uiteraard een volledig
uitgeruste privé badkamer. Enkele kamers hebben een eigen zitkamer en het
uitzicht is fenomenaal. Er werd wat gehannest met de gordijnen, die zich niet
zomaar open lieten schuiven of optrekken, de vlakke hand waarmee onder de
kasten werd gevoeld of er stof was kwam brandschoon tevoorschijn en ook op het
sanitair was niets aan te merken. Er was kritiek op een stoeltje hier of een
tafeltje daar dat niet in stijl zou zijn. De overige kandidaten zijn twee jonge
zussen die een stadshotel beheren, een middelbaar stel uit het zuiden en een
wat ouder echtpaar met een klein hondje. Vooral dat laatste stel voelt zich
overduidelijk volkomen verloren in al deze luxe. Allemaal deden ze hun uiterste
best op geen enkele wijze te laten blijken hoe diep ze van alles onder de
indruk waren. De middagactiviteit was wel heel bijzonder: iedereen werd op z’n
18de eeuws verkleed en een dansleraar kwam het stel de menuet leren.
Een van de kandidates wilde wel de hele dag haar mooie kleren aanhouden.
In de eetzaal was de tafel gedekt ( volgens het stel met het
hondje volkomen onnodig met vier glazen per couvert) voor het diner. Het bestond uit vijf exquise gangen. Alle
producten waren afkomstig uit de eigen enorme biologische moestuin van het
kasteel en de dochter was de chefkok.
Na het diner kon men dan eindelijk naar bed, er werd nog wat
gezeurd over een te dik kussen (dat onmiddellijk vervangen werd door een
dunner) en toen ging het licht uit.
En dan komt ’s ochtends na het ontbijt het meest
interessante van het programma: de beoordeling. Nu komt de ware aard van het
beestje boven. Hoewel je als kijker zéker weet dat geen van de andere
deelnemers ook maar aan dit verblijf zal kunnen tippen, is de kritiek niet
mals. Het gemiddelde cijfer komt niet boven de 7 uit, en dat het niet lager was
komt dan alleen door de dansles. Met droge ogen geven ze een vijf voor het
slapen en een zes voor het eten (‘Dat was eigenlijk niks bijzonders,’ zeiden de
twee troelen met hun stadshotel).
Wij kijkers zijn nu verslaafd, want we willen zien hoe het
morgen afloopt en de rest van de week. Op vrijdag volgt dan de ongemakkelijke
verkiezing van het beste hotel of de beste B&B. En wij kijkers hebben dan
ook al lang een keuze gemaakt: doe mij maar dat kasteel. En dan wil ik ook zo’n
pruik op.
De afleveringen kun je terugkijken., de foto komt uit het Trianon bij Versailles.
