Boodschappen

 

Niet mijn hobby, boodschappen doen, zeker niet nu met mr P als gezelschap. Een beetje boodschappen wil wel lukken, maar een hele band vol en die artikelen dan ook nog pijlsnel in je kar te moeten plaatsen is geen pretje. Ondertussen je klantenkaart op je telefoon opzoeken en vervolgens weer je pas om te betalen (ik weet dat dat ook met je mobiel kan maar ik wil na al dat getreuzel met die boodschappen nu ook niet nog eens gaan klungelen met die ING app. 

Ik ben dus een voorstander van de zelfscan, want dan is alles al geregeld als je bij de kassa komt. Helaas doen ze daar in Frankrijk nauwelijks aan. Of dat uit solidariteit met het personeel of wantrouwen in de klant is, daar heb ik wel een idee over. Feit is dat er in de meeste grote supers misschien net een hoekje voor vier scanners is ingericht maar daar staat zo’n strenge meneer of mevrouw bij dat dat niet echt stimulerend werkt. Dus bij meer dan twaalf artikelen op het boodschappenlijstje gaat Dirk mee. Want het wordt altijd meer.

Nu had ik afgelopen week niet heel veel nodig en ik had gewoon zin in m’n eentje op stap te gaan dus ik reed om te beginnen naar Bernay. Ik wilde naar een paar truien kijken. Ging allemaal prima, het riedeltje Kiabi, Action (aanmaakblokjes kachel weer duurder geworden) even langs de Aldi (op zoek naar een elektrisch espressopotje) en toen stond daar een meneer mensen plastic zakjes in hun handen de duwen om de minder bedeelde medemens te helpen. Natuurlijk pakte ik zo’n tasje aan maar het espressopotje hadden ze niet. Dus toen moest ik boodschappen voor een ander doen. Ik had gelezen dat iedereen altijd pasta en rode saus geeft maar dat er behoefte is aan luiers en maandverband en wc papier en afwasmachinetabletten (ik zal eerlijk zijn, dit laatste zorgde toch voor licht opgetrokken wenkbrauwen) dus ik rende in die winkel heen en weer voor dat maandverband (tampons en extra absorberende), babydoekjes en om in stijl te blijven, een pak toiletpapier. 

Toen vond ik het toch een beetje ongezellig en deed er nog een grootverpakking roomboterkoekjes bij. Omdat ik alleen maar even was komen kijken naar  een elektrisch espressopotje liep ik nu met mijn plastic tasje te vol met boodschappen die ik niet nodig had en waar een pakje maandverband af gleed wat ik niet kon oprapen en een behulpzame meneer me aankeek van ‘wat moet jij met dit spul’  en het vervolgens in het tasje stopte.  Op de kassaband  moest het er allemaal weer uit en toen moest ik haast maken om alles weer in dat tasje te proppen. En toen deed m’n pasje het pas na drie keer proberen. Inmiddels had ik het best warm gekregen en ik was blij mijn tasje aan de meneer, die zich nu zo voor de buitendeur geposteerd had dat je niet langs hem heen kon, kon overhandigen. Eenmaal terug bij de auto had ik het pak WC papier nog onder m’n arm. Wel sneu voor die mensen. Tenslotte kan iedereen dat gebruiken. Ook als je geen afwasmachine hebt.

Nattigheid

 

Ik ben aan het stofzuigen op de slaapkamer als me opvalt dat er een zwart randje langs de plint loopt. Ik trek de kast waarin de CV ketel hangt open en zie dan dat de bodem van de kast kletsnat is. Er staat gelukkig niet heel  veel in die kast, maar dit hoort natuurlijk niet. Het blijkt ook al door de vloer gelekt te zijn langs de keukenmuur beneden. Mijn  Dirk heeft waterleiding aangelegd en buitenkranen gemonteerd,  maar aan zoiets delicaats als een CV ketel van 20 jaar oud gaat hij zich niet wagen. Dus nadat hij zonder resultaat aan wat kraantjes gedraaid heeft besluit hij dat hier een vakman naar moet kijken. Dat betekent dus bellen en omdat ik zo goed in het Frans kan telefoneren is dat mijn taakje. Het aantal loodgieters in de omgeving is aanzienlijk, maar na het eerste telefoontje weet ik al: dit gaat ‘m niet worden, ik kom terecht in een soort pool en er is niemand bij die in de buurt woont terwijl ik wel door allerlei mensen gebeld wordt die ik helemaal niet wil spreken.

We hebben een jaar of vijf geleden eens een lokale vakman gehad die het expansievat vervangen heeft, maar hoe heet die man nou toch ook weer….Ondertussen is Dirk naar een bevriende gepensioneerde loodgieter geweest die heeft gezegd dat het gewoon een kwestie is van de juiste kraantjes in de juiste volgorde dicht draaien. Inmiddels heb ik via B(r)oer de juiste loodgieter gevonden maar die heeft z’n antwoordapparaat aan. B(r)oer komt langs om zich ermee te bemoeien en juist dan belt de loodgieter en kan ik de telefoon aan B(r)oer overhandigen. Er ontspint zich een levendig gesprek over lekkage en kraantjes. De loodgieter zal even opzoeken hoe dat met de volgorde bij dit type ketel zit en dan terugbellen. B(r)oer is alweer aan het werk als de loodgieter terugbelt. ‘Dommage’ (jammer) mompelt hij, nu moet hij het met mij doen. Dat dat ‘m niet gaat worden heeft hij snel in de gaten en hij belooft vanavond nog langs te komen, om 19 00 uur. Okay, het wordt uiteindelijk 19 45 maar dan staat er ook een stralende loodgieter voor de deur die eruit ziet alsof hij zich niets leukers kan wensen dan op vrijdagavond bij een stel Hollanders wat kraantjes open en dicht te draaien. Zonder ook maar een seconde gas terug te nemen legt hij bij de ketel aangekomen uit hoe je dat moet doen. Als alles weer goed vast zit en er geen druppel water meer te zien is,  wil hij alleen een tientje voor de brandstof en vertrekt hij.

Hij staat nu in m’n bellijst, onder ‘plombier.’ Want dan weten we wie we moeten bellen als er weer eens een kraantje los zit.

Storing

Het is alweer weken aan de gang, de interrupties of langdurige storingen bij onze internetprovider Orange. Omdat we nu ook een 4g box hebben met 200 Gig van Red-by-SFR kunnen we de noodzaak contact met de Orange storingslijn te zoeken dagelijks voor ons uitschuiven. Totdat blijkt dat die 200 G niet voldoende is. Ik moet veel fotomateriaal in- en versturen voor mijn werk en dat gaat ook allemaal niet zo vlot en opeens is het op en zijn we weer aangewezen op de haperende lijn van Orange. Nu speelt dit al zo’n 2,5 jaar, nadat de kabel er een keer is afgereden door een te hoog geladen landbouwvoertuig. Alles wordt weer een beetje aan elkaar geknoopt en dat gebeurt zo eens in de twee, drie maanden. De laatste keer hebben we ook een nieuwe livebox ontvangen en ging het een tijdje best goed. Maar nu, bij wat wind en wapperende kabel, weg signaal. Dus ik bereid me voor op een nieuw gesprek.

Gelukkig kan ik tegenwoordig aardig omgaan met het storingsnummer 3900 maar dan is het altijd even afwachten wie je aan de lijn krijgt. De kans op een ratelende Française met een zwaar accent is ongeveer 80%, dus ik was nu al blij dat ik iemand trof die ik redelijk kon verstaan, maar toen was de kwaliteit van de lijn weer beneden peil….dus hoe dan ook, ze ging me doorverbinden met een technicien. Die staan doorgaans in zo’n bakkie aan een bovengrondse lijn te werken, waarbij de wind tijdens zo’n gesprek ook steeds een duit in het zakje doet. Maar uiteindelijk begreep ik van de man dat het probleem in de (nagenoeg spiksplinternieuwe) livebox moest zitten. Hoezeer ik hem dat ook probeerde uit het hoofd te praten, hij hield halsstarrig vol dat ik naar de boutique Orange (minstens 28 km hier vandaan) moest gaan zodat ze hem dáár konden testen. Op mijn suggestie dat hij zelf even kwam om de box te testen waarna hij dan gelijk de kapotte lijn kon repareren, gaf hij geen sjoege. Tot dan toe had ik me beleefd een keurig gedragen, maar nu werd ik boos en vroeg de man wie dat ging betalen, die kilometers, en dat dit de 35^e keer was dat ik met Orange contact had over storingen en dat ik er SCHOON genoeg van had (J’en ai marre, als je ’t wilt weten en verder nog zo wat) en zonder netjes af te sluiten beëindigde ik het gesprek. Een tijdje liep ik stampvoetend door de kamer. Wat dachten ze wel, maar weer even naar zo’n Boutique rijden om daar te horen dat er met die box niks aan de hand was.

Dus dat was precies wat ik deed en wat er gebeurde, na een paar dagen. Na enig aandringen van mijn kant wilde de medewerker in de Boutique wel een afspraak met me maken voor het langskomen van een technicien. En wel meteen al morgenochtend! Ja, vast. Ik kreeg een airbox mee (voor twee maanden) en de ‘oude’ livebox. Die wilden we thuis weer aansluiten toen ik een sms kreeg dat dat weer kon. Ik plugde de boel in en kreeg weer een bericht: het vorige bericht (verzonden 13h01 was te laat geopend 13h03) dus nu moest de box eerst aan een computer worden aangesloten met een kabel

en dan moest ik naar een website en dan…..ammehoela. Er zou toch een technicien komen, die kon dat regelen!

Ik kreeg weer een sms met een foto van de technicien en ook dat hij tussen 8 en 13 uur zou arriveren. Vroeg op dus! Om 10 uur kreeg ik bericht dat hij er tussen 10.45 u en 11.00 zou zijn. Om 10.59 kreeg ik een telefoontje dat de lijn gerepareerd was en alles in orde. Ik riep nog wat over een niet aangesloten livebox maar dat heeft hij niet meer gehoord.

Bij nadere inspectie van de SMS zag ik dat je een bericht kon sturen! Heerlijk, schriftelijk! Dus dat deed ik. Ik werd gebeld door hetzelfde meisje. Dat ik een nieuwe livebox moest halen. Daarvoor ontving ik een code die ik niet zo snel kon opschrijven als zij die uitsprak, wat voor enige kriegel bij ons allebei zorgde. En wanneer ze terug kon bellen of hij geïnstalleerd was. Maandag?

Inmiddels is de airbox geïnstalleerd en werkt alles als een zonnetje. Dus die livebox? Die stel ik nog maar even uit.