Lang geleden

Meer dan drie maanden geleden is er voor het laatst in dit blog geschreven!
En wat is er in die tijd al niet gebeurd.....teveel om op te noemen.
Vooralsnog is mijn laptop helemaal van de rel en kan ik net weer mailen en ontvangen en staan er sinds gisteren ook weer foto's op, maar een major crash is er de oorzaak van dat ik nu nog niet alle bestanden weer uit KPN Backup heb teruggevonden. Zo is hij nu bezig outlook terug te zetten, is daar vanmiddag om 13.05 mee begonnen en is nu, om 21.19 uur op 22%. Dat wordt dus weer nachtwerk, gelukkig doetie dat helemaal zelf en mag ik straks gewoon naar bed!

Maar dan zullen we het blog weer een beetje oppakken en aanvullen, want zo'n levenloos blog is natuurlijk ook niks!

Beesten

Zo ziet een stad er uit als er een groep 'voetbalsupporters' langs geweest is. Ongelofelijk wat een groep van ca. 200 met elkaar slaags geraakte Ajax/Go Ahead 'supporters' te weeg brachten. Het Talamini terras aan gort,

De ME opgesteld voor Praamstra

En de heren vonden het ook nodig de brocante in de Walstraat aan diggelen te slaan en te gooien. Het was allemaal erg angstaanjagend en mensonterend. Ik was net op weg naar huis toen de hele groep de markt op ging en iedereen een veilig heenkomen zocht, ik in Kaldi Koffie. Je hebt geen idee hoe beklemmend en mensonterend dit is. Met paarden joegen ze de menigte uiteen in de Korte B. 'Hoe zijn die mensen opgevoed?' vroeg het meisje in Kaldi zich af. En 'zullen ze er geen spijt van hebben?' Ik denk het niet. Het bewijst eens te meer hoe dun het laagje beschaving is wat we hebben. Dat is wel iets om erg verdrietig van te worden.

Nog een paar

Zo'n tuin blijft een bron van inspiratie. De vele regen van de afgelopen periode heeft de hortensia's natuurlijk veel goed gedaan! Prachtig zoals die staan te bloeien en het houdt maar niet op!

Deventer op stelten

Nog even een plaatje van een bijzondere voorstelling tijdens Deventer op Stelten,
een australische groep, drie mannen, drie vrouwen, allen met heel mooie, bijzondere gezichten vol expressie die een act deden op fiberglass stokken van zo'n zes meter hoog. Prachtig! Twee keer gezien!

Hot summernight

Vandaag is het bloedheet, letterlijk. Voor ons geen onweer of storm, alleen maar drukkende hitte. Desalniettemin weer tijd voor mooie plaatjes.

En weer een!

De volgende avond zaten we op aanraden van onze gastheer in restaurant de Perkaan in Wezup. Prachtig dorp, sfeervol, authentiek dus veelbelovende restaurant. Maar ja, je voelt hem al....het viel allemaal een beetje tegen. Omdat er net voor ons aan een tafel zeven gasten aangeschoven waren (overigens de enige andere gasten, ook na ons kwam er niemand meer) was de eigenares geheel van de rel. Ze vergat ons compleet onze drankjes te brengen en deelde eerst maar eens de menu's uit. Toen we onze keuze daaruit bepaald hadden bleek ze ook opeens over twee dagmenu's te beschikken. Dus wij, ook de beroerdsten niet, besloten daar maar uit te kiezen.
Toen we onze drankjes kregen waren we weer tien minuten verder en merkte ik al wel de onverholen kribbigheid van mijn echtgenoot op. We gingen maar eens de Canteclear tekenen, iets wat we altijd doen als we in een restaurant lang moeten wachten (...). Maar daar was opeens het voorgerecht! De mij geserveerde bospaddestoelensoep had net zo goed kippensoep met paddestoelen kunnen heten en smaakte navenant. Vervolgens gebeurde er weer een tijd niets en zaten we tegen onze lege glazen aan te kijken. Deze restauranthouders hoefden het kennelijk niet van de drank te hebben. En daar kwam het hoofdgerecht! Soms voel je dat iets met liefde is klaargemaakt (zoals in de Bussemaker in Exloo, om die nog maar eens positief te noemen) en soms voel je dat een bord is volgekwakt met obligate ingredienten. Maar de zelfgemaakte frietjes waren heerlijk, daar was werk van gemaakt! Na nog wat goedbedoelde gemompelde excuses van de eigenares werd alles afgeruimd en was het wachten op het toetje. Inmiddels waren we er in geslaagd nog een biertje en een witte wijn te bemachtigen. De kok verscheen met een jong stel met verse baby die kennelijk hun kraamfeest in dit etablissement wilden organiseren. 'Gezellig he?' zei de jonge vader opmerkzaam tegen ons. De kok, tevens de eigenaar, zei helemaal niets tegen ons. Mijn toetje bestond uit een ijscoupe van drie soorten ola-ijs en ook de 'Vesuvius' van D. had toch andere verwachtingen gewekt dan een gevuld, opgerold flensje met een plens advocaat eroverheen. Jammer, jammer, jammer. Maar daar was hij weer, de regenboog! Op onze, toch humoristisch bedoelde opmerking dat ze die hier in Drenthe zeker iedere avond ophingen voor verregende toeristen, volgde een onbegrepen lachje en werd er niet gevraagd of we nog koffie wilden. Dan niet! Wederom vertrokken wij zonder fooi achter te laten. Wat toch een gemiste kansen...... Maar, wederom, dat gold niet voor het B&B Dikke Stienen, hoor! Daar was het weer goed toeven! Alleen jammer dat ze geen magnetron hebben, zodat je lekker je eigen eten kunt opwarmen en genoeglijk door het raam over de velden naar de regenboog kunt kijken!

De regenboog

Aangezien we zondag al heerlijk en copieus hadden gegeten in 'de Bussemaker' in Exloo (zeer aan te bevelen) besloten we het nu wat rustiger aan te doen en op zoek te gaan naar een Chinees restaurant. Dat vonden we in het dorp Schoon-Loo, dat zijn naam verre van dat aandoet. Het uitzicht vanuit het restaurant, dat wij aanvankelijk deelden met een treurige, alleenstaande eetster en waarna nog twee bejaarden die al zo'n 63 jaar op vakantie kwamen naar dit eertijds bloeiend toeristische oord, was zo mogelijk nog droeviger dan het restaurant zelve. Rechts op de foto prijst de lokale VVV zich aan met een versleten straatbord en een gerafeld wimpeltje aan de vlaggenstok. Foodplanet 'de Reus' was gesloten en in het huis daarnaast openden een paar dames op een zeker moment de vitrage, ons de indruk gevend dat het hier om het plaatselijk bordeel ging. Zo nu en dan kwamen er wat opgeschoten, pukkelige jongeren voorbij die neanderthalige kreten uitstootten en uit blikjes met onduidelijke inhoud dronken. Een Poolse chinese nam onze bestelling op. Is er iets treurigers te bedenken dan in een nagenoeg leeg restaurant je partner zijn lauwe tomatensoep op te horen slurpen? Maar gelukkig bood het uitzicht plotseling een prachtig fenomeen: een dubbele regenboog ontvouwde zich boven al deze droefenis. Zodra ik begon te fotograferen werden de gordijnen aan de overkant kribbig weer dicht geschoven, hetgeen ons vermoeden bevestigde.

De wortels waren in kunstzinnige vormen gesneden en het eten was nog wel enigszins te pruimen, al waagde ik me na een paar hapjes maar niet meer aan mijn 'geroosterde' varkensvlees. Wat ze ermee gedaan hadden mag Joost weten, maar geroosterd was het zeker niet. Omdat we zo van het spannende uitzicht genoten hebben we ook nog maar koffie genomen en zijn toen maar vertrokken. Wat was het weer heerlijk in het huisje met de voeten vooruit op de bank te zitten en een goed boek te lezen!

Een paar dagen weg

Na een hectische maand met vooral een hoop hoogtepunten vond D. het nodig dat wij er eens met ons tweeen op uit zouden trekken. Ik wilde graag eens in een andere B&B en dat heeft hij voortreffelijk geregeld in B&B Dikke Stienen in Ex-Loo. Bijna net zulke lekkere ontbijtjes als bij ons, alleen waren de dekbedden, zelfs met de herfstige temperaturen die ons heden teisteren, veel te warm. Na een heerlijke, droge wandeling op maandagochtend gingen we naar Bourtange. De weg erheen is een eye opener voor iedereen die denkt dat het platteland welvarend is, wat een droefenis en lelijkheid daar in die oude veenkolonien! Natuurlijk zijn er mensen die er wat van proberen te maken, maar over het algemeen..... nee, daar hoef ik echt niet te wonen. Bourtange is dan natuurlijk wel weer een erg opgeleukt monument, maar ja, snoep voor de oogjes is nooit weg!

D. kijkt over het duitse land om te zien of er nog vijanden zijn

Het 'plein' met de obligate cadeauwinkels en restaurantjes.
Ook weer gezien, over naar de orde van de dag!

Drop zone

En weer een hele happening in ons dorp, dinsdag deden twee meisjes van de school mee met het programma Dropzone. De dames waren 50 km vanaf ons dorp gedropt en moesten voor half vier weer terug zijn op school EN DAT HEBBEN ZE GERED! Eigenlijk konden ze een schoolreisje winnen, maar omdat het al bijna vakantie is kregen alle kinderen van groep 7/8 een T-shirt, wel een beetje een domper, vond de hoofdmeester ook. Maar die meiden hebben het prima gedaan, natuurlijk! De straat had een spandoek opgehangen en we waren maar wat trots, want ons meisje had het toch ook maar mooi gedaan.

Het einde

En aangezien er aan alles een eind komt, dus ook aan dit mooie feest, wilde JB er wel even decoratief bij gaan liggen!
Geweldig, zo'n groot feest met zoveel drank en zonder een onvertogen woord, geen vechtpartijen, niks!
Nu weer over tot de orde van de dag.....!

Dat je met de decoratieve lampolieflesjes van de terrastafels ook heel iets anders kunt doen bewijst A.S. samen met onze a.s. schoonzoon :-)

En kennelijk is de politie hier je beste vriend

Gezellig met Harry op de foto

zondag

Na een copieuze brunch, voor 300 man geserveerd in de tent, was er een grote rommelmarkt en om 11 uur begon het vogelschieten.

De hele dag was het prachtig weer! Niet te warm, lekker windje erbij......

Om zes uur sloot het feest op het terrein en gingen de echte diehards nog een paar uurtjes door bij Entree

En toen gingen we twee rondjes om het feestterrein, men stond rijen dik opgesteld voor ons huis!

Tja, en ook dit jaar was er geen ontkomen aan: met kop en schouders won de Scheperboersweg de prijs voor de beste 'lopende groep volwassenen', een geldbedrag van maar liefst 11 euro! We hadden de jury natuurlijk omgekocht met eigengebakken koek en zelf bereide gehaktballen ('geen bakker, maar kok') , dus dat helpt natuurlijk altijd!
Er volgt nog een foto van de voltallige groep, van voor en achter!

En nu feest het nog stevig door met de band 7 op de schaal van Richter, nou die heb ik nu dus wel gehoord, echt lekker swingen kun je er niet op en ik heb het voor vandaag ook wel een beetje gehad.....morgen om 10 uur aanschuiven voor de brunch, dan rommelmarkt, dan vogelschieten, dan weer muziek en jolijt en om 18 uur is het feest afgelopen. Geweldig, wat een organisatie en wat een enorme medewerking van iedereen. Vanavond vroeg Gea of wij dat in NH ook wel hadden, van die tentfeesten. Nou, ik dacht het niet!

Na bijna een jaar kunnen we wel zeggen dat we heel aardig geintegreerd zijn in dit dorp, we voelen ons er thuis en welkom.

Hier zien we nog wat leuke teksten op de ruggen dan enkel dames, op de achtergrond de club van 'vadersvandriedochters.nl', allemaal zielige vaders met prinsesjes

de biologische bakker neemt voor de verandering een kopje koffie in zijn xxl shirt

Deze waterbak zorgde voor veel opschudding door zo nu en dan de laadklep even te laten zakken....

De prijswinnende kar met de lege kooi van een ontsnapte gorilla was natuurlijk een hele leuke en originele vondst

FEEST!

Nou, dat is me een belevenis, dat Loofeest! Vrijdagavond de Revue met tientallen deelnemers en 300 man publiek, het Agrarisch Duo daarna met spetterende muziek en om half drie in bed gerold, vanmorgen om kwart voor negen weer paraat voor de Optocht. Wat schetst je verbazing als je dan een onafzienbare rij praalwagens en 'lopende groepen' ziet! Waar zijn al die mensen door de week!?!?

Wij hadden als thema 'de bakker' omdat er veel Bakkers en aan bakkers gerelateerde mensen aan onze straat wonen en je er een actueel tintje aan kon verbinden. Dus was ik in de weer geweest met het kneden en bakken van kleine broodjes ter versiering van de broodkar van Nijkamp uit B. En allemaal hadden we een Tshirt met iets wat op 'ons' sloeg, D. was 'de biologische bakker' en ik 'bak zoete broodjes'

De klimaatsverandering was wel het meest gekozen thema, maar deze prachtige kar met kindjes en snoep won de eerste prijs in de 'rijdende karren met kinderen'

Het verdriet over de onzelfstandigheid van ons mooie dorp (nog bezongen in een dorpslied waarvan de melodie me verdacht veel doet denken aan, om maar eens wat te noemen, het Grunniger Volkslied werd ook nog even aangestipt

En dan nog een paar. Luigi is na talloze keren terug geweest te zijn naar de dokter nu weer even beter, maar heeft bij de paden nog wel wat moeite. Daar moeten we zelf wat aan doen. Helaas zijn de kleuren van mijn camera niet wat ze geweest zijn, lijkt wel, anders had je kunnen zien dat ik de ultieme kleur in geraniums heb gevonden, na jaren net de verkeerde. Ik maak nog wel eens een detail opname met beter weer, het was nu erg raar licht.