En weer een!

De volgende avond zaten we op aanraden van onze gastheer in restaurant de Perkaan in Wezup. Prachtig dorp, sfeervol, authentiek dus veelbelovende restaurant. Maar ja, je voelt hem al....het viel allemaal een beetje tegen. Omdat er net voor ons aan een tafel zeven gasten aangeschoven waren (overigens de enige andere gasten, ook na ons kwam er niemand meer) was de eigenares geheel van de rel. Ze vergat ons compleet onze drankjes te brengen en deelde eerst maar eens de menu's uit. Toen we onze keuze daaruit bepaald hadden bleek ze ook opeens over twee dagmenu's te beschikken. Dus wij, ook de beroerdsten niet, besloten daar maar uit te kiezen.
Toen we onze drankjes kregen waren we weer tien minuten verder en merkte ik al wel de onverholen kribbigheid van mijn echtgenoot op. We gingen maar eens de Canteclear tekenen, iets wat we altijd doen als we in een restaurant lang moeten wachten (...). Maar daar was opeens het voorgerecht! De mij geserveerde bospaddestoelensoep had net zo goed kippensoep met paddestoelen kunnen heten en smaakte navenant. Vervolgens gebeurde er weer een tijd niets en zaten we tegen onze lege glazen aan te kijken. Deze restauranthouders hoefden het kennelijk niet van de drank te hebben. En daar kwam het hoofdgerecht! Soms voel je dat iets met liefde is klaargemaakt (zoals in de Bussemaker in Exloo, om die nog maar eens positief te noemen) en soms voel je dat een bord is volgekwakt met obligate ingredienten. Maar de zelfgemaakte frietjes waren heerlijk, daar was werk van gemaakt! Na nog wat goedbedoelde gemompelde excuses van de eigenares werd alles afgeruimd en was het wachten op het toetje. Inmiddels waren we er in geslaagd nog een biertje en een witte wijn te bemachtigen. De kok verscheen met een jong stel met verse baby die kennelijk hun kraamfeest in dit etablissement wilden organiseren. 'Gezellig he?' zei de jonge vader opmerkzaam tegen ons. De kok, tevens de eigenaar, zei helemaal niets tegen ons. Mijn toetje bestond uit een ijscoupe van drie soorten ola-ijs en ook de 'Vesuvius' van D. had toch andere verwachtingen gewekt dan een gevuld, opgerold flensje met een plens advocaat eroverheen. Jammer, jammer, jammer. Maar daar was hij weer, de regenboog! Op onze, toch humoristisch bedoelde opmerking dat ze die hier in Drenthe zeker iedere avond ophingen voor verregende toeristen, volgde een onbegrepen lachje en werd er niet gevraagd of we nog koffie wilden. Dan niet! Wederom vertrokken wij zonder fooi achter te laten. Wat toch een gemiste kansen...... Maar, wederom, dat gold niet voor het B&B Dikke Stienen, hoor! Daar was het weer goed toeven! Alleen jammer dat ze geen magnetron hebben, zodat je lekker je eigen eten kunt opwarmen en genoeglijk door het raam over de velden naar de regenboog kunt kijken!