Na vier weken mooi weer zal het maandag slechter (?) worden. Regen is voorspeld en dat hebben we dus weken niet gehad. Zelfs al een keer de tuin gesproeid, net als mijn vader heb ik daar een geweldige weerstand tegen maar wat moet, moet. Geel gras eind april, kun je je dat voorstellen?
Sinds ruim een jaar hebben we dus de sleutel van dit lusthof en inderdaad, het ziet er nu anders uit als vorig jaar toen we hier kwamen. De wingerd zit vol in blad, de rhodondendrons bloeien, de sering is al bijna klaar. We hebben een nest staartmezen bij het Bakhuusje dat de gasten zeer bezighoudt want er zijn maar liefst drie voederende ouders! Dirk heeft van de week Disney, die weer eens even kwam buurten (hij is sinds de komst van Noa 'verhuisd') weggejaagd door het roodharig monster achter hem aan te sturen toen D. dacht die staartmezen wel even uit te moorden. Ze zijn er dus nog.
Overal is natuur, in de nieuwe werkplaats heeft een winterkoninkje een nest gebouwd tussen het deurkozijn, ook boven de buitentafel onder het afdak, iedere dag ligt daar een vracht mos, het lijkt wel of hij steeds afbreekt wat hij net gebouwd heeft.Onder het afdak is ook nog een nest, hij houdt het met een hoop schel geschetter allemaal helemaal onder controle.
D. heeft de werkplaats geschilderd in de kleur van de rest van de gebouwtjes, hetgeen inhoudt dat die gebouwtjes eigenlijk ook weer een likje verf nodig hebben.
Alles groeit en bloeit, ik ben stiekem in de weer geweest met onkruidverdelger want er is niet tegenop te wieden en voor moederdag heb ik een draadstriemer gevraagd. Met de bosmaaier is het langs paden en stenen muurtjes niet zo gemakkelijk te striemeren, de vonken vliegen er af.
J. zei dat het wel een halfjaartje duurt voor je zo'n 'tweedehands' hond echt leert kennen, ik dacht toen nog, ach dat valt met Noa wel een beetje mee maar inmiddels heeft ze zo ongeveer alles geprobeerd wat een doorsnee puber maar probeert: weglopen, 's nachts voor je slaapkamerdeur liggen piepen, niet luisteren als je roept.....na een hoop fietstochtjes in de buurt hebben we haar kunnen terugvinden in de bak bij S., bij de hondentrainingsplaats, achter bij nr. 7, aan het eind van de straat....Maar inmiddels lijkt ze toch beter te weten waar ze hoort en is ze niet meer zo hopeloos kwijt, blijft ook 's nachts op haar plek en lijkt steeds meer van ons te houden. Het hondje roept zoveel vertedering op, echt heel boos ben je maar even......En ze bewaakt ons met haar kleine leventje als een ware furie, dus wat wil je nu nog meer!
Nou, binnenkort maar weer wat plaatjes bij de praatjes.
In de winkel begint het na dramatische weken (veel te mooi weer) nu wat aan te trekken, ook de internetbestellingen lopen weer, dus het komt natuurlijk allemaal goed! Ik ben nog nooit zo productief geweest, scheiding van winkel en thuis is prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten