Boerenkool en oplappen in Frankrijk

We waren weer even een weekje in Normandië, o.a. om daar allerlei leuk zaaigoed en planten voor de moestuin te kopen die je hier niet zo gemakkelijk kunt krijgen. En omdat  wat je van ver haalt natuurlijk lekkerder is. We gingen ook eten bij  Geneviève. Fransen zijn er dol op je hun tuin te laten zien. Dat vergt van een Nederlander enige behoedzaamheid, want de visie van de Fransman op hoe een tuin er hoort uit te zien is niet helemaal de onze. Want wat je meestal te zien krijgt is een stuk grond vol welig tierend onkruid. Daar wordt dan trots een plant tussen aangewezen die bepaalde nuttige eigenschappen heeft, met name eetbaar, natuurlijk. Boeiend vond ik ook het stuk border dat gevuld was met jonge sla-, wortel- en rucolaplanten, geheel uit zichzelf uit gezaaid! Want ze bloeien zo leuk. Maar ja, waarom eigenlijk niet het nuttige met het aangename verenigd?

 

Ook bij Jac, die een biologische tuindersbedrijf heeft op de grond van mijn broer, die biologisch melkveehouder is, groeien zijn slaplanten vrolijk boven de welig tierende muur uit. (het lijkt op de foto of Dirk een sigaretje tussen z'n vingers heeft maar het is een stukje boerenkool waarvan hij een hapje genomen heeft, ja heus)

 

(die hoedjes zijn om de friseesla te beschermen tegen de kou)

 

 Wat voegt het aan die plant toe om al die muur te wieden? Niets, toch eigenlijk? Jac had dit jaar ook voor het eerst boerenkool verbouwd, op verzoek van Sikko. Voor zijn Franse klanten was dit een geheel nieuw product, dat hij alleen maar kon verkopen door er diverse recepten bij te leveren. De manier waarop wij het eten is in Frankrijk niet bijzonder aangeslagen. Dat komt natuurlijk ook omdat je daar niet onze nationale trots, de rookworst, kunt kopen.  Zij stoven de groente met gebakken uitjes of prei. Ook heel smakelijk, heb ik proefondervindelijk mogen ervaren. Maar wie weet kan het importeren van rookworst voor Jac nog een lucratieve business opleveren. En krijgt onze nationale stamppot  voet aan de grond in La Douce!

 

 

En dan wachtte er nog 'le garage'. Ook die had een tik mee gekregen van de tornado en stond scheef, waardoor de deuren niet meer dicht konden. Dus eerst heeft Dirk hem teruggeduwd (geloof ik, ik was er niet bij maar opeens stond hij weer recht) en toen kwam het grote gepuzzel. Hoe hou je het zo kostenneutraal mogelijk maar toch weer enigszins solide voor de toekomst? Nu is Dirk natuurlijk een timmerman die als hij wat bouwt er wel voor zorgt dat het dan staat Als Een Huis. En zo is het ook gebeurd. Hij liep wel te foeteren over 'turf' en 'roest' en 'lapwerk' maar heeft toch na vier dagen voor zo'n 125 euro (en dat waren schroeven, beugels en scharnieren en een heus floeplicht) de boel met sloophout weer solide in elkaar gekregen. Nu nog een lick of paint en dan is het toch eigenlijk een pláátje, die garage...?

 

Dan krijgen we met deze jongen nog een hoop meer werk:

 

 

Maar ja. Dat is van later zorg. Het dak is in ieder geval heel ;-)