Thuis op vakantie

We waren maar liefst veertien dagen in ‘La Noblet’. Hoofd Onderhoud Buitenlands Onroerend Goed i.c. de pré-pensionado was hier naar eigen zeggen nog nooit zo lang geweest. Ik wel, in 2004, toen we langer moesten blijven omdat  Hoofd OBOG onverwachts  mee moest naar voormalig Oost-Duitsland  in een uitwisselingsprogramma om mee te drummen met de popgroep van broer S. In totaal vier dagen zijn ze weg geweest, waarvan twee volle reisdagen. Maar er komt geen eind aan de verhalen. 

 

Intussen probeerden pap en ik met onze beperkte vermogens de renovatie aan de gang te houden. Ik herinner me vooral een sessie waarbij we een kledingkast van een bekende Zweedse firma in elkaar moesten zetten. Daar was zeker één fles gekoelde rosé bij nodig want het was heel warm en het hout was daardoor nogal uitgezet of gekrompen en werd er na verloop van tijd nogal gegatverrrrt. Uiteindelijk lukte het met toepassen van gericht geweld. Overigens wilden de deuren nooit goed sluiten en vorig jaar hebben we hem ingewisseld voor een prachtig, solide, perfect in elkaar gestoken 150 jaar oud kabinet. Dat alleen geen hang-gedeelte heeft. Zo is er altijd wel weer wat.

Maar goed, we waren weer ‘thuis op vakantie,’ zoals ik dat noem. Er zijn altijd van die werkzaamheden  die je thuis meestal maar een beetje laat wachten. In ‘La Noblet’ worden zulke klussen uitvergroot en komen ze bovenaan de ‘te doen’ lijst. Het spijt mij te moeten zeggen, maar ook nadat we de laatste keer hadden gemeend de definitieve oplossing voor het ‘gloep’ probleem gevonden te hebben ( zie blog oktober 2013) bleek die niet de juiste. Toen ik op dag 2 de wasmachine aan het werk had kwam het water met een sierlijke straal uit het geboorde gaatje in de buitenafvoer naar buiten spuiten. Doemscenario’s varieerden van het opbreken van de héle stoep tot het aanleggen van een volledig nieuwe riolering. Uiteindelijk groef hoofd OBOG hele zaakje bij de sceptic tank weer open, zaagde hij een kijkgat in de afvoerpijp en verwijderde de pijp aanwezige witte substantie met een trekveer. Heerlijk, al die klodders lichaams- en zeepvet. Zo leer je wel wat je als mens teweeg brengt, met je afvalstoffen.

Dus konden we weer naar de Brico-Marché voor ontluchtingspijp en kijkpijp en wat al niet en dat heeft Hoofd OBOG allemaal aan elkaar geplakt en er voor de zekerheid maar een plattegrond van getekend en NU kunnen we zeggen: het werkt. Echt geen gegloep meer. Alles stroomt door.

Dagen daarvoor was de hele Remise van alle ballast ontdaan. Vier dagen lang hebben de opruimwerkzaamheden en het daarbij behorende op maat zagen van de restanten hout geduurd. Nog een halve dag is er besteed aan het grotendeels afsluiten van deze met bloed en zweet verzamelde voorraad hout met golfplaat en touw. Het is nl. niet de bedoeling, dat onze gewaardeerde gasten denken: ‘Ha! Fijn kant-en-klaar op maat gezaagd openhaard hout!’ Nee, zo werkt dat dus niet. Het hout is van Ons. En wat er nu met de remise moet gebeuren, blijft nog een vraag. Voorlopig hangt er wel weer een schommel.

We hadden er overigens, op de laatste zaterdag na, bijna constant prachtig weer bij. We kregen nog een weekendje visite van Jan en Beppy en we gingen met hen heerlijk uit eten in Le Paradis nadat we in Bernay een leuke Foire à tout bezocht hadden!

 

 We hebben drie keer het gras gemaaid en broer S. heeft ervoor gezorgd dat de trouwe Viking ook weer zelf kon rijden.  Het gebroken onderdeel daarvoor kostte tot onze grote verbazing slechts  € 10,20. Zo komt Splinter dan weer door de winter en kan de aanschaf van een nieuwe machine hopelijk  nog weer even opgeschoven worden. 

Maar natuurlijk hebben we ook goddelijk zitten picknicken bij ‘La Résurgeance du Guiel’ met grote garnalen met knoflooksaus en genoten van ons Meiske Ronja dat vast graag terugkeert naar La Noblet. 

  

Na aanvankelijke terughoudendheid bewaakt ze nu het erf tegen opdringerige koeien en ze is ze samen met Suus op strooptocht in de weilanden rond La Noblet geweest. En wij gingen naar die geweldige markt in L’Aigle, dronken koffie in ‘Bar du Chateau’ en ik bezocht de naaldenfabriek van Bohin in St. Sulpice. Maar dat is weer een ander verhaal – en dat zal zeker verteld worden!

Wil je ook eens naar La Noblet? Dat kan: kijk op www.lanoblet.com voor nog meer plaatjes & huurinformatie!

Aan de haak

Er doet zich een merkwaardig verschijnsel voor in het land: Nederland haakt. Net als bij iedere rage is dat zomaar op een dag begonnen en heeft het zich pijlsnel verspreid over het land. Het is eerst misschien een beetje begonnen met breien, maar dat is toch moeilijker en dúúrt lang en dat kunnen we in ons snelle leven niet hebben.
Bij mij begon het onder invloed van vriendin D. Die is altijd al behoorlijk handvaardig en haakte al toen ik dat nog een wat sneue bezigheid vond. Totdat ik van haar van al die vierkantjes die ik haar had zien haken een deken kreeg. Helemaal zelf gemaakt. Wat een bijzonder cadeau! Vervolgens begon ze ook voor P&M te haken en ja, toen kon ik toch niet meer achterblijven. Dat wil zeggen, dat miniatuurgehaak: nee, dat is niet mijn ding.

We gingen naar La Noblet met een auto vol garen, stof, naaimachine en niet te vergeten vilt, maar we sloegen hevig aan de haak. Dat jaar waren het vooral 'smshandschoenen', gehaakte bloempotjes, kols en sjaalachtige dingen.

Toen begon ik granny's te haken, wel steeds dezelfde. Onderweg in de auto, 's avonds op de bank voor de TV, overal waar je vroeger nutteloos met je handen in je schoot zat de kijken. Hoe had ik ooit niks kunnen doen?! Toen we in Engeland in maart naar de Miniatura gingen trof ik het dat er tegelijkertijd een grote handwerkbeurs aan de gang was en ook daar sleepte ik weer een zak kleurige acryl mee! Zo'n deken moet niet te zwaar worden en voor wol zijn we allergisch.

Die granny's moesten ook aan elkaar en dat vond ik een behoorlijk vervelende klus. Dus daarmee waren de granny's passé. Het formaat dekentje was precies goed voor een ledikantje. En dat was dan gelijk weer meegenomen, want ik verwachtte in de nabije toekomst wel dat er iets te gebeuren zou staan op het kleinkindfront.


En dat bleek in 2013 ook zo te zijn! Maar toen vond ik die granny deken eigenlijk een beetje gevaarlijk met al die gaten. In oktober op de Creadoe waar ik in de stand van HoHa stond zag ik in de middagpauze een schitterende zigzagdeken bij de Echtstudio. Ik was verkocht en kocht hebberig 12 verschillende kleuren prachtige acryl.

 

Nu was de beer los. Op ons jaarlijkse creaweekje naar La Noblet begon ik aan de zigzagdeken. Dat had nogal wat voeten in de aarde, voordat we goed hadden uitgerekend hoeveel steken we nodig hadden. D. haakte er voor het gemak maar alvast eentje in 1:12 : zij was véél eerder klaar dan ik. Ik had helemaal uitgerekend hoeveel banen ik per dag moest haken om 'm op tijd af te hebben. En dat lukte ruimschoots, maar toen kwam de FB groep Dutch Crochet, a granny a day   op mijn pad. O wat een prachtige deken! Ongeduldig als ik ben zocht ik het hele patroon op en besloot er als een speer nog een wiegndeken van te maken. Ik had nog twee weken voor de uitgerekende datum, 30 januari.  Dat werd dus aanpoten. Vooral omdat ik opeens op woensdag 22 januari een soort vreemde drang voelde dat hij af moest, die deken. Koortsachtig zat ik tot 1 uur 's nachts te haken. Toen was hij af. De volgende ochtend om 9 uur kregen we een whatsapp dat ons eerste kleinkind die dag geboren zou worden.
Ik was er klaar voor!

En nu heb ik van de restjes van de zigzagdeken nog een nieuwe deken gehaakt, gewoon voor mezelf. Nou ja, restjes.....het kan zomaar gebeuren dat je in winkels waar ze wol en zo verkopen belandt en dan heb je eigenlijk altijd wel iets nodig, toch?

Iedere woensdagochtend vormen we met een groep vrouwen een HaakMaarAanclub in het NaoberLOOkaal. Dat stimuleert natuurlijk ook!

Mijn volgende project wordt weer iets met een strepenmotief maar dan met wat meer verschillende patronen. En het wordt een kussensloop. Of twee. Het moet natuurlijk wel iets nuttigs worden. Zomaar voor de vaak aan de haak......