Aan de haak

Er doet zich een merkwaardig verschijnsel voor in het land: Nederland haakt. Net als bij iedere rage is dat zomaar op een dag begonnen en heeft het zich pijlsnel verspreid over het land. Het is eerst misschien een beetje begonnen met breien, maar dat is toch moeilijker en dúúrt lang en dat kunnen we in ons snelle leven niet hebben.
Bij mij begon het onder invloed van vriendin D. Die is altijd al behoorlijk handvaardig en haakte al toen ik dat nog een wat sneue bezigheid vond. Totdat ik van haar van al die vierkantjes die ik haar had zien haken een deken kreeg. Helemaal zelf gemaakt. Wat een bijzonder cadeau! Vervolgens begon ze ook voor P&M te haken en ja, toen kon ik toch niet meer achterblijven. Dat wil zeggen, dat miniatuurgehaak: nee, dat is niet mijn ding.

We gingen naar La Noblet met een auto vol garen, stof, naaimachine en niet te vergeten vilt, maar we sloegen hevig aan de haak. Dat jaar waren het vooral 'smshandschoenen', gehaakte bloempotjes, kols en sjaalachtige dingen.

Toen begon ik granny's te haken, wel steeds dezelfde. Onderweg in de auto, 's avonds op de bank voor de TV, overal waar je vroeger nutteloos met je handen in je schoot zat de kijken. Hoe had ik ooit niks kunnen doen?! Toen we in Engeland in maart naar de Miniatura gingen trof ik het dat er tegelijkertijd een grote handwerkbeurs aan de gang was en ook daar sleepte ik weer een zak kleurige acryl mee! Zo'n deken moet niet te zwaar worden en voor wol zijn we allergisch.

Die granny's moesten ook aan elkaar en dat vond ik een behoorlijk vervelende klus. Dus daarmee waren de granny's passé. Het formaat dekentje was precies goed voor een ledikantje. En dat was dan gelijk weer meegenomen, want ik verwachtte in de nabije toekomst wel dat er iets te gebeuren zou staan op het kleinkindfront.


En dat bleek in 2013 ook zo te zijn! Maar toen vond ik die granny deken eigenlijk een beetje gevaarlijk met al die gaten. In oktober op de Creadoe waar ik in de stand van HoHa stond zag ik in de middagpauze een schitterende zigzagdeken bij de Echtstudio. Ik was verkocht en kocht hebberig 12 verschillende kleuren prachtige acryl.

 

Nu was de beer los. Op ons jaarlijkse creaweekje naar La Noblet begon ik aan de zigzagdeken. Dat had nogal wat voeten in de aarde, voordat we goed hadden uitgerekend hoeveel steken we nodig hadden. D. haakte er voor het gemak maar alvast eentje in 1:12 : zij was véél eerder klaar dan ik. Ik had helemaal uitgerekend hoeveel banen ik per dag moest haken om 'm op tijd af te hebben. En dat lukte ruimschoots, maar toen kwam de FB groep Dutch Crochet, a granny a day   op mijn pad. O wat een prachtige deken! Ongeduldig als ik ben zocht ik het hele patroon op en besloot er als een speer nog een wiegndeken van te maken. Ik had nog twee weken voor de uitgerekende datum, 30 januari.  Dat werd dus aanpoten. Vooral omdat ik opeens op woensdag 22 januari een soort vreemde drang voelde dat hij af moest, die deken. Koortsachtig zat ik tot 1 uur 's nachts te haken. Toen was hij af. De volgende ochtend om 9 uur kregen we een whatsapp dat ons eerste kleinkind die dag geboren zou worden.
Ik was er klaar voor!

En nu heb ik van de restjes van de zigzagdeken nog een nieuwe deken gehaakt, gewoon voor mezelf. Nou ja, restjes.....het kan zomaar gebeuren dat je in winkels waar ze wol en zo verkopen belandt en dan heb je eigenlijk altijd wel iets nodig, toch?

Iedere woensdagochtend vormen we met een groep vrouwen een HaakMaarAanclub in het NaoberLOOkaal. Dat stimuleert natuurlijk ook!

Mijn volgende project wordt weer iets met een strepenmotief maar dan met wat meer verschillende patronen. En het wordt een kussensloop. Of twee. Het moet natuurlijk wel iets nuttigs worden. Zomaar voor de vaak aan de haak......