En dus vertrokken we op die laatste mooie zondag van het jaar richting Etreaupont met de camper. Suus lag lekker in haar mandje of op schoot en vond het allemaal prima. Eenmaal op de camping was er natuurlijk een hoop te beleven met afgevallen bladeren en een beek die met enig argwaan werd bekeken. Even schrikken was het toen ze bijna van de hoge wal naar beneden kukelde (ja, het gras hield daar echt op). 's Nachts ging het boven verwachting goed, geen kik gehoord tot we 's ochtends wakker werden en zelfs geen plas of poep, dat deed ze keurig buiten. Helaas bleek dat toeval. Nog steeds kan je een uur met haar buiten lopen waarna ze eenmaal binnen opgelucht eens fijn gaat plassen/poepen, of allebei. Merkwaardig. Eten doet ze ook nog steeds erg mondjesmaat, ik heb nog speciaal voer gekocht voor 'moeilijke eters' maar ook dat had ze na de eerste keer wel gezien. Maar goed, verder groeit ze als kool en is levendig genoeg, dus geen zorgen.
De volgende dag gingen we een wandeling maken en paddenstoelen fotograferen. Na deze stevige wandeling zat ze wat besmuikt te kijken toen Dirk nog even de beek aan een onderzoek onderwierp en toen wij geboeid in de witte bak zaten te kijken wat zoal de vangst was, was Suus opeens verdwenen. Roepen hielp niets. Ik ging in de camper kijken en daar kwam mevrouw uit haar mandje gekropen: was ze toch helemaal alleen in de camper geklommen en in haar mand gedoken, zo van: nou heb ik het wel gezien hoor, buiten......Tja. Dit gedrag moet natuurlijk niet beloond worden, maar dat zo'n beest al na een dag weet waar en wat haar huis is blijft me verbazen.
Omdat het zulk slecht weer was waren we vanavond al weer thuis en Jack was maar wat blij dat ze er weer was! Ze hebben net een uurtje heerlijk gestoeid en nu ligt alles voor pampus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten