Dat een ongeluk

in een klein hoekje zit bleek vandaag maar eens weer: zat ik net een uurtje bij A. de boekhouder in Monnickendam of ik werd gebeld door D.: die was tijdens het monsteren in de Gouwzee uitgegleden en zat nu in het Waterland Ziekenhuis met een gecompliceerde enkelbreuk. Daar kon ik hem nadat hij in het gips gezet was ophalen. Als de zwelling geslonken is moet hij geopereerd worden, er moeten pennen in want volgens eigen zeggen 'hing zijn voet los aan zijn been'. Getver. Daar is hij dus weken zoet mee en gooit het uiteraard een hoop roet in allerlei eten. En kan ik de mantelzorg in, de omgeving is er vaak net zo druk mee als de patient maar dan zonder het physieke ongemak. Nu maar zorgen dat ik heel blijf. Hoe moet hij nou de trap op, vraag ik me af? En.... en..... Er zijn ergere dingen. Zelf maakt hij van de nood een deugd: veel achterstallig leeswerk inhalen en als hij weer wat mobieler wordt proefjes doen in zijn huislab. Ach.