Altijd een hachelijk karwei, een dichte haag snoeien. Behalve dat je wordt aangevallen door braam- roos- en meidoorntakken kan het zomaar gebeuren dat je opeens door een dot papier snoeit. Tenminste, dat dacht ik toen ik het eerste jaar dat wij hier woonden de grote buxusbol te lijf ging. 'Wie stopt er nu kranten in zo'n struik', dacht ik nog heel even. En toen smeet ik de snoeischaar op de grond en stoof gillend naar binnen. Mijn held zou dat wel even oplossen en toen zaten we na anderhalf uur bij de Eerste Hulp omdat hij opzwol op plekken waar dat niet hoort. En nu allergisch is voor wespen.
Dus vandaag wist ik net op tijd te stoppen. Het is wel een waar kunstwerk. Er kwamen kleine, zwartwittige bij-achtige wespjes uit en er ging net een hoornaar naar binnen. Dat was volgens mij niet de bedoeling. Ik ga het in de gaten houden, dat nest.
Vandaag verscheen het blad van het Overijssels Landschap met daarin een interview met moi. In het artikel wordt o.a. gesproken over alles wat leeft en groeit op ons erf en daar is de breedscheenlibelle er één van. En laat die nu net vandaag te zien zijn! Beetje wazige foto, het waaide en hij was natuurlijk ver weg.
Goh, nooit geweten dat tuinwerk zo 'prikkelend' kon zijn. Inderdaad, wel een fraai kunststukje. Maar vooral om op gepaste afstand te bekijken. Zoals dat natuurlijk ook hoort, bij kunst ;-)
BeantwoordenVerwijderenLevensgevaarlijk, tuinieren. Maar ik ben gewaarschuwd. Twee jaar geleden hadden we een nest ter grootte van een rugbybal in de beukenhaag. Prachtig om te zien. Ze maken zelf zonneschermpjes over de openingen. Op een dag was het helemaal vernield: een wespendief. Zo regelt alles zichzelf. Meestal.
BeantwoordenVerwijderen