Voorjaar

Ik weet natuurlijk niet hoe dat bij jullie is, maar deze dagen, als het voorjaar losbarst, heeft dat een navenant effect op mij. Het ene idee borrelt op na het andere en ik begin met de ene na de andere klus zonder de eerste eigenlijk goed af te maken. Er is ook zoveel te doen: hout verwerking, moestuin in orde maken (hoewel ik het zaaien nog een beetje achterwege laat, behalve in de broeibakjes), honden, opruimen, aanharken, onkruid wieden, misschien ook nog een beetje huishouden, NaoberLOOkaal, Close Company , en dan natuurlijk gewoon nog werken: ga zo maar door.

De afgelopen winter heb ik weinig in het Schrijvershuisje vertoefd. Het was er koud en ik was met de afronding van mijn boek bezig, d.w.z. een stel proeflezers hadden hun kritische blik er over laten gaan. Twee weken in La Noblet waren voldoende om het boek nu weer helemaal door te nemen en de naar mijn mening toepasselijke commentaren er in te verwerken. En nu ligt de laatste definitieve versie bij de corrector. En dan, tja. Uitgever zoeken of zelf uitgeven? Dat laatste klinkt wel steeds verleidelijker, steeds meer 'echte' uitgeverijen begeven zich ook op dat pad. Maar ik moet me er nog in verdiepen.

Vandaag kreeg het huisje een grote schoonmaak. Ik had geloof ik al gemeld dat er in oktober al schimmel te zien was op het vers geverfde hout. Op mijn e-mail reageerde de leverancier dat ik het misschien moest schoonmaken. Ja zeg. Ik ga niet schilderen om na drie maanden met de pannenspons in de weer te moeten! Maanden later kreeg ik nog een mail waarin hij een soort schimmelvreter aanbood, tegen een 'zacht prijsje'. Daar ben ik niet op in gegaan. Kennelijk had hij meer klachten ontvangen. En dan vind ik niet dat je met een zacht prijsje moet komen, maar met een adequate oplossing. Want ik heb nu twee uur staan schrobben en boenen en het is nog niet schoon. En het ziet er gewoon naar uit dat we in ieder geval alle kozijnen en afwerklijsten met gewone, milieu-onvriendelijke maar wel afdoende verf zullen moeten overschilderen. En we dachten dat we klaar waren.

Binnen lagen een triljoen dode muggen. Dirk had op een bepaald moment het zolderluikje even open gezet voor wat beluchting en toen had hij ze al zien zitten. Dachten daar fijn te overwinteren. Maar ja. Toen ze wakker werden, was er niets te eten. En zijn ze allemaal van de honger omgekomen. Je zou het bijna zielig vinden.

Dus van schrijven kwam nog even niks, ik was te mopperig.
Maar weldra ga ik wel weer aan de slag. Mijn boek krijgt nl. Een Vervolg. Er zitten genoeg verhaallijnen in waar ik op voort kan borduren. Bovendien heeft de hoofdpersoon mijn hart gestolen en gun ik haar een langer leven. En ik ben wel benieuwd, naar wat haar nog allemaal gaat overkomen.....Alleen de titel. Dat vind ik nog een hele klus!