Nooit meer, toch?
Dat ik mezelf, ondanks mijn stellige voornemen er hélemaal
mee op te houden, vanmiddag toch weer terugvond in de moestuin is gewoon de
schuld van dat lapje grond zelf.
Na de winter lag het er troosteloos bij. Er waren wat
kruiwagens paardenmest overheen gestort en overal lagen ‘ingekuilde’
aardbeiplanten. Het kweekgras stak
alweer voorzichtige sprietjes boven de aarde . Voordat we op vakantie gingen
zaaide ik in de laatst overgebleven palletplantagebak zonnebloemen, Cosmea en eenjarige phloxen. En in de moestuin zaaide
ik met gulle hand papavers en wilde bloemenmengsels. Het zou een bloemenzee
worden, daar.
Toen we terugkwamen stond de hele voormalige moestuin vol
met al stevige aardappelplanten. De aardbeiplanten hadden zich tegen mijn
onverschilligheid verzet en waren tot grote pollen uitgestoeld. Van het
wilde bloemenmengsel zag ik niks terug, wel kwamen er wat pietepeuterige
papavertjes op. Ik zag dit alles met gemengde gevoelens aan. De aardappels
waren afgelopen zomer dus duidelijk erg slordig gerooid. Natuurlijk stond alles door elkaar en was er
ook een heel stuk leeg. Ik bedacht dat ik daar dan nog wel wat bonenplanten
neer zou kunnen zetten, nadat ik die eerst had voor gezaaid in een bak. Verse sperziebonen behoren tot mijn favoriete voedsel. Op zoek naar boontjes vond ik ook nog een zakje
peulenboontjes. Op een regenachtige middag stopte ik ze in de grond. En
omdat verse sla en rucola ook altijd erg lekker zijn zaaide ik die ook nog maar
even. En de week daarna nog een keer.
Nu had ik een paar jaar geleden een stukje beplant met frambozen, bessen
en kruisbessen, tot nu toe zonder veel vrucht. Tot mijn verbazing zat de
kruisbes tot z’n in de toppen van zijn takken vol bessen en ook de frambozen
zagen er veelbelovend uit. Dus ook hier maar weer eens huisgehouden,
brandnetels en hoog opgeschoten gras ertussen uit getrokken en de
frambozentakken waar niks aan zit eraf geknipt.
Hoofd Komkommertijd had vorig jaar een overvloedige
komkommeroogst en wilde dat nog wel een keer. Na enig onderhandelen beperkten
we ons dit keer tot twee planten én een courgette. Voor deze kant en klaar
gekochte planten maakten we een lekker bedje met een kruiwagen paardenmest en
compost. Een flinke hoop versgemaaid gras eromheen tegen de slakken en meer kunnen we niet doen.
Wat zou er eigenlijk van al die AH Moestuintjes zijn geworden? Waar ze op de vensterbank stonden zag ik doorgaans pierige plantjes waarvoor de
interesse al snel verdwenen was. AH lacht vast in zijn vuistje: zo gemakkelijk
is het dus niet, je eigen groente kweken in je eigen moestuin.
Behalve als die
zelf het heft in handen neemt. Inmiddels staan de peultjes in de volle grond,
keurig langs een lijntje. De aardbeien dragen vrucht, de aardappels staan er
prachtig bij. En zo ben ik toch weer moestuinvrouw geworden. En ik vind het gewoon weer hartstikke leuk (en lekker)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten