En zo groot is Suus nu al! Mijn buurman in de steeg vroeg vandaag: '' Jemig, heb je er twee?! Een grote en een kleine?" Die had haar dus ruim een week niet gezien. Opeens schiet ze omhoog en eet ook meer. Veertien weken oud is ze nu en ze kan al heel veel. Ze kan 'zit', ze kan 'af', ze weet waar haar drinkbak staat in de winkel (in de wc), ze weet ook dat als ze op visite is ze liever niet binnen moet piesen en poepen (en gaat dan heel paniekerig hard heen en weer rennen), dat ze dat ook niet moet doen IN de auto, dat ze van de ene bank in de camper kan overspringen naar het bed waar wij op liggen zodat ze zich aan mijn voeten kan vleien. Daarom begrijp ik niet waarom ze niet snapt dat BUITEN poepen en piesen toch echt de meest gewaardeerde optie is, al begint dat nu in zoverre te komen, dat ik weet wanneer het zover is en er dan dus inderdaad wat 'gedaan' wordt - maar wie is er hier dan zindelijk?! Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu dus gewoon boos word als ze gewoon naast me gaat zitten plassen en ik de indruk heb dat dat wel helpt.

Ze loopt beter aan de lijn maar vliegt nog steeds vol enthousiasme op iedere voorbijganger af. Je merkt dat nu ze groter wordt de 'charme' er ook af gaat en mensen wat verstoord opkijken als ze tegen ze opspringt. Hoewel alles aan haar natuurlijk nog 'pup' uitstraalt.....tja. Ze heeft een drukke week achter de rug met de kinderen van Sikko hier op maandag en gisteravond in Amsterdam bij Carlijn: Mareike noemt haar consequent 'SUSYPOQUE" (Fransen geven hun honden bij voorkeur geen 'mensen' namen, hun eigen honden heten Sjappie en Pietepaf) dus is Susypoque heel gewoon. Een van hun eerste honden heette zelfs Compote (Appelmoes), omdat ze dat zo lekker vonden....Het kind sleepte ook ongegeneerd met het beest rond en natuurlijk bijt Suus dan wel wat heen en weer maar vindt het doorgaans allemaal prachtig.

Vanmiddag moest ze een keer of vijf overgeven, eerst nog wat voer en toen alleen viezig slijm. Ze leek er verder niet ziek onder, was even tierig als altijd en ik heb nog even een boswandelingetje met haar gemaakt, wat ook prima ging. Eenmaal thuis dronk ze een boel water en dat lag er zo weer uit. Hierna maar even alles weg gezet, maar na een uurtje kreeg ze toch wel erge honger en dorst dus toen heb ik haar maar weer wat gegeven. Niks aan de hand, blijkbaar.

Ze is ook onze eerste hond die in de auto echt naar buiten kijkt. Ze gaat dan met haar voorpoten op de armleuning in het portier staan en kijkt geboeid naar buiten. Dat kan ze een aardig tijdje volhouden en wat zou ik dan graag weten wat en hoe ze ziet wat er buiten gebeurt.......

Zes weken, ruim

Dit is alweer een beetje een oudje, van zo'n week of twee geleden. Mevrouw weet de zitzak goed te gebruiken!

Zondag 19 oktober gingen we weer paddenstoelen vangen. Wat weer een boel!

Raar de hondjes blauwe ogen krijgen van de flits en dat dat ook niet weg te krijgen is met de rode ogen verwijderaar van Picasa.

Zo'n kussen is dan wel om op te liggen, maar je kunt er ook goed mee vechten als de andere hond er geen zin meer in heeft!

Soms....

Iedereen die een pup heeft moet toch op sommige momenten even toegeven: 'Ojee, dit is toch wel een hele klus.' Bv als het 's ochtends regent en je pup houdt niet van regen: keurig zit ze in de bench op je te wachten, draaft mee naar buiten, doet een plas en gaat rechtsomkeert weer richting huis. Jij weet, als roedeloudste: er moet nog gepoept worden. Dat weet de roedeljongste ook, maar die denkt: ik ga toch zeker niet langer hier buiten in de regen zitten terwijl ik binnen, warm, tientallen vierkante meters heb om me daar even te ontlasten? Dat ruimt die roedeloudste heus wel even op, sterker nog, ik ga er op mijn neus bijstaan om te kijken of dat wel correct gebeurt! En dan nog zo'n keer of drie.....

Geef niet hoor, puppie, eens komt het goed...

Want ongemerkt leert het ding toch een hoop bij. Gisteravond bij de puppycursus ging het gelukkig een stuk beter dan de vorige keer, toen Suus opeens vreselijk bang was voor al die andere honden. Nu weerde ze zich weer een stuk beter. Het blijft me verbazen met hoe weinig voedsel (nou ja, wel een hoop koekjes) 't beestje toch dagelijks groter groeit. Van de week zat ze opeens naast me op de bank, maar dat kunstje heeft ze nog niet weer vertoond. En nu gaat ze 's avonds ook al geheel vrijwillig in de bench liggen, zo van: BEDTIJD!!!

'Zit' en 'af' gaan al heel behoorlijk en vandaag was de wandeling door de stad naar de winkel ook redelijk aangenaam: ze liep goed vooruit en was genante meeslepen nauwelijks aan de orde. Ze is nu helemaal thuis in de winkel en weet precies wat mag en niet mag: hoewel dat haar er niet van weerhoudt dat toch even te proberen!

Inmiddels is ze dol op autorijden en vindt alles best, ook als ik even naar de Gamma moet om weer een mislukte boormachine om te ruilen of een ander boodschapje te doen. Ze is er helemaal van overtuigd dat ik weer terugkom. Vandaag weer een prik gehad en ook een hele nare kennelhoest injectie, dwars door de neus. Nu doet de dierenarts (steevast gekleed in leren knickerbocker) dat zo snel dat ik zelfs nauwelijks doorheb dus na wat lovende woorden heen en weer over deze kiene pup staan we zo weer buiten.

't Is een heerlijk ding die iedereen voor zich inneemt en een ernstige reclame voor het ras is. Ik zie zelfs grote mannen die niet van honden houden (zeggen ze) smelten voor haar bruine oogjes. 'Heb je de pretbull niet mee?' is de verwijtende vraag als ik zonder hond de Spijkerboorsteeg binnenkom. 'Morgen weer', beloof ik dan maar gauw.

Oei, ik groei!

Toen Martine een peuter was was het boek 'Oei, ik groei' waarin werd betoogd dat de ontwikkeling van een kind niet stapsgewijs, maar sprongsgewijs verloopt: soms drie stappen terug om een grote sprong voorwaarts te maken. Ik heb de indruk dat dat met zo'n jonge pup ook zo gaat.

'Opeens' heeft Suus nu begrepen dat er op een te waarderen handeling een beloning staat: dus terwijl ze buiten plast/poept/komt als je roept, kijkt ze al of je wel een koekje uit je broekzak tevoorschijn gaat halen. Vooral dat 'komen' doet ze dan ook duidelijk alleen als dat ook daadwerkelijk zo is. Ook weet ze nu heel zeker dat de keuken de plek is Waar Het Gebeurt. Ademloos volgt ze mijn kookverrichtingen, in de hoop dat er iets eetbaars van het aanrecht valt.

Koeien, waar ze eerst bang voor was en met een grote boog en staartje tussen de benen omheen rende, kent ze nu genoeg om stokstijf te blijven staan en zich te laten bekijken. Om dan vervolgens wel heel hard naar mij of Jack te rennen.

Ze gaat ook prima in de bench, krijgt daar eten. Voor de nacht haal ik dat weg. Overdag laat ik haar er ook wel eens een paar uur in, want ze heeft inmiddels al de onderkant van een van de banken ontdekt als plek om te slopen.

Is het moeilijker een pup op te voeden als er al een andere hond is? Soms lijkt ze alleen maar 'Jack'gericht en mag die ook niet mee naar buiten als er wat gedaan moet worden. Dan komt er nl. helemaal niets van. Ik vind het ook heel moeilijk haar aandacht te trekken als ze buiten de tuin is.

Wij zien veel overeenkomsten met haar overgrootmoeder. Ze kan net zo stoicijns niet reageren op wat dan ook en ze wil nooit op schoot. Ze wil wel in de buurt, op de bank of op de grond. Ze is dol op mensen en stuift daar onbevreesd op af: grotere honden vindt ze nog steeds een beetje eng. Ze kan zo trouwhartig naar je zitten kijken, met dat koppie scheef. Maar echt recht in je ogen kijken doet ze nooit, net als Noa. Jack doet dat nl. wel, die kan je geweldig fixeren. Of heeft dat met dominant gedrag te maken?

Wij vragen ons af of dat bij andere smouzen ook zo is, of zou dit toch erfelijk zijn?

Vanavond weer eens naar de puppycursus, ik kon twee keer niet. We hebben natuurlijk wel geoefend....

En socialiseren maar!

We hebben weer een hoop beleefd, de afgelopen dagen. Suus mocht weer mee naar de winkel en loopt nu toch al aardig mee en staat niet voortdurend in haar achteruit. Het scheelt natuurlijk dat ze de weg kent. Overigens is haar aandacht, ook aan de lijn, nooit bij mij (alleen als ik met koekjes zwaai) maar vooral voor alles om haar heen. Lijkt me logisch.
Ik zal het er verder niet al te veel meer over hebben, maar woensdag, na nog een flinke tijd buiten op het veld vertoeft de hebben (1 plas) voordat we in de auto naar huis stapten, waren we nog geen drie minuten onderweg toen mevrouw begon te piepen en rondjes te draaien OP DE ACHTERBANK. Nou vraag ik je, dat heb ik nog nooit meegemaakt met een hond! Ik denk niet dat ze deze actie zal herhalen, want ik heb haar niet echt zachtzinnig naar voren getrokken en daar plat tegen de stoel gehouden totdat ik weer ergens kon stoppen waar het dan wel mocht.
Pffff. Ik hou er nu over op, ooit komt het vast goed...

Wat ze wel leert is over de lijn te stappen als die weer eens tussen haar poten zit en ze weet inmiddels ook heel goed waar allerlei lekkers te halen valt. Een woord als 'koekje' verstaat ze feilloos.....

Kring van Dorth

Gisteravond zijn we met de benchtraining begonnen: lekker slapen en vanmorgen meteen naar buiten voor een plas (2) en een poep(1) en toen weer naar binnen voor nog een poep (..1).

Toen weer terug in de bench en eten, nog even een beetje dutten en toen weer naar buiten en ja hoor, weer een plas! Toen even met Jack ravotten (mooi woord) en toen weer, onder enig protest maar geen gezeur, doorzetten, in de bench. Dit gaan we zo dus nog een paar dagen herhalen, totdat dit toch niet echt domme hondje doorheeft dat het veeeeeeel leuker is om buiten te plassen en te poepen....

Maar natuurlijk gingen we ook nog wat leuks doen: een wandeling in mijn favoriete bos in Kring van Dorth. Zo'n mooi stil en sereen bos met lange beukenlanen en veel waterpartijen. En nu natuurlijk extra veel nattigheid, na de enorme buien van gisteren.

Hier onderzoekt Suus een prachtige vliegenzwam. Ze nam er nog net geen hapje uit.

En dan met veel misbaar een kuil onder een boomwortel graven, overigens zonder de muis te vangen....Wat toch een heerlijk hondenleven!