Toen Martine een peuter was was het boek 'Oei, ik groei' waarin werd betoogd dat de ontwikkeling van een kind niet stapsgewijs, maar sprongsgewijs verloopt: soms drie stappen terug om een grote sprong voorwaarts te maken. Ik heb de indruk dat dat met zo'n jonge pup ook zo gaat.
'Opeens' heeft Suus nu begrepen dat er op een te waarderen handeling een beloning staat: dus terwijl ze buiten plast/poept/komt als je roept, kijkt ze al of je wel een koekje uit je broekzak tevoorschijn gaat halen. Vooral dat 'komen' doet ze dan ook duidelijk alleen als dat ook daadwerkelijk zo is. Ook weet ze nu heel zeker dat de keuken de plek is Waar Het Gebeurt. Ademloos volgt ze mijn kookverrichtingen, in de hoop dat er iets eetbaars van het aanrecht valt.
Koeien, waar ze eerst bang voor was en met een grote boog en staartje tussen de benen omheen rende, kent ze nu genoeg om stokstijf te blijven staan en zich te laten bekijken. Om dan vervolgens wel heel hard naar mij of Jack te rennen.
Ze gaat ook prima in de bench, krijgt daar eten. Voor de nacht haal ik dat weg. Overdag laat ik haar er ook wel eens een paar uur in, want ze heeft inmiddels al de onderkant van een van de banken ontdekt als plek om te slopen.
Is het moeilijker een pup op te voeden als er al een andere hond is? Soms lijkt ze alleen maar 'Jack'gericht en mag die ook niet mee naar buiten als er wat gedaan moet worden. Dan komt er nl. helemaal niets van. Ik vind het ook heel moeilijk haar aandacht te trekken als ze buiten de tuin is.
Wij zien veel overeenkomsten met haar overgrootmoeder. Ze kan net zo stoicijns niet reageren op wat dan ook en ze wil nooit op schoot. Ze wil wel in de buurt, op de bank of op de grond. Ze is dol op mensen en stuift daar onbevreesd op af: grotere honden vindt ze nog steeds een beetje eng. Ze kan zo trouwhartig naar je zitten kijken, met dat koppie scheef. Maar echt recht in je ogen kijken doet ze nooit, net als Noa. Jack doet dat nl. wel, die kan je geweldig fixeren. Of heeft dat met dominant gedrag te maken?
Wij vragen ons af of dat bij andere smouzen ook zo is, of zou dit toch erfelijk zijn?
Vanavond weer eens naar de puppycursus, ik kon twee keer niet. We hebben natuurlijk wel geoefend....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten