Iedereen die een pup heeft moet toch op sommige momenten even toegeven: 'Ojee, dit is toch wel een hele klus.' Bv als het 's ochtends regent en je pup houdt niet van regen: keurig zit ze in de bench op je te wachten, draaft mee naar buiten, doet een plas en gaat rechtsomkeert weer richting huis. Jij weet, als roedeloudste: er moet nog gepoept worden. Dat weet de roedeljongste ook, maar die denkt: ik ga toch zeker niet langer hier buiten in de regen zitten terwijl ik binnen, warm, tientallen vierkante meters heb om me daar even te ontlasten? Dat ruimt die roedeloudste heus wel even op, sterker nog, ik ga er op mijn neus bijstaan om te kijken of dat wel correct gebeurt! En dan nog zo'n keer of drie.....
Geef niet hoor, puppie, eens komt het goed...
Want ongemerkt leert het ding toch een hoop bij. Gisteravond bij de puppycursus ging het gelukkig een stuk beter dan de vorige keer, toen Suus opeens vreselijk bang was voor al die andere honden. Nu weerde ze zich weer een stuk beter. Het blijft me verbazen met hoe weinig voedsel (nou ja, wel een hoop koekjes) 't beestje toch dagelijks groter groeit. Van de week zat ze opeens naast me op de bank, maar dat kunstje heeft ze nog niet weer vertoond. En nu gaat ze 's avonds ook al geheel vrijwillig in de bench liggen, zo van: BEDTIJD!!!
'Zit' en 'af' gaan al heel behoorlijk en vandaag was de wandeling door de stad naar de winkel ook redelijk aangenaam: ze liep goed vooruit en was genante meeslepen nauwelijks aan de orde. Ze is nu helemaal thuis in de winkel en weet precies wat mag en niet mag: hoewel dat haar er niet van weerhoudt dat toch even te proberen!
Inmiddels is ze dol op autorijden en vindt alles best, ook als ik even naar de Gamma moet om weer een mislukte boormachine om te ruilen of een ander boodschapje te doen. Ze is er helemaal van overtuigd dat ik weer terugkom. Vandaag weer een prik gehad en ook een hele nare kennelhoest injectie, dwars door de neus. Nu doet de dierenarts (steevast gekleed in leren knickerbocker) dat zo snel dat ik zelfs nauwelijks doorheb dus na wat lovende woorden heen en weer over deze kiene pup staan we zo weer buiten.
't Is een heerlijk ding die iedereen voor zich inneemt en een ernstige reclame voor het ras is. Ik zie zelfs grote mannen die niet van honden houden (zeggen ze) smelten voor haar bruine oogjes. 'Heb je de pretbull niet mee?' is de verwijtende vraag als ik zonder hond de Spijkerboorsteeg binnenkom. 'Morgen weer', beloof ik dan maar gauw.
Ja ze klinkt echt als een pup die goed aan het leren is hoe het hoort. Hoewel sommige dingen kunnen blijven bij bepaalde rassen hoor, Boris piest nog steeds binnen als het hem uitkomt... Alleen 's nachts, dat wel.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Ellie met een nieuw gmail adres 'grijns'.