Vanmiddag zat ik er weer, knus & met warme voeten, lekker kopje thee, speculaasje met amandelschaafsel...en toen bedacht ik opeens: zo'n comfortabel huisje verdient gewoon een mooi boek! En toen ben ik lekker opgeschoten. Je komt dan in zo'n fase waarin je ook echt dóór wilt schrijven om te kijken wat er nu weer gaat gebeuren! Hoe vreemd dat ook klinkt, maar ik weet ook nog niet hoe het af gaat lopen. Ik kan nog alle kanten op. Ben nu op zoek naar het meest waarschijnlijke en het minst voor de hand liggende einde. Ja, die dingen kunnen samen gaan! Straks even een time out, maar voor het jaar voorbij is, is het boek 'af.' Het grootste struikelblok is tijd. En misschien discipline, maar die is weer gerelateerd aan tijd. Want hoe gemakkelijk is het gedisciplineerd te zijn als je genoeg tijd hebt om alles wat je doet een tijd & plek te geven? Al gelden natuurlijk Kees van Kooten's legendarische woorden (vrij geïnterpreteerd): 'Een boek schrijven is blijven zitten tot het er staat.'
Ja, schrijven vraagt om veel zitvlees. En dus om veel speculaasjes, mét schaafsel.
BeantwoordenVerwijderenEn misschien in die context beter zo'n rotanstoel dan een energieverslindende stepper onder het bureau.
Veel succes en inspiratie. Wel leuk dat het een open einde is, zo kan je nog alle kanten op.
Nou ja, ik moet al een heel eind lopen naar het huisje. En als ik moet plassen. En de waterkoker moet vullen. En de thee vergeten ben. Dus het huisje werkt beweging in de hand! Hoe mooi kan je het hebben .... ;-))
BeantwoordenVerwijderenMet teveel tijd waait discipline helemaal de deur uit.
BeantwoordenVerwijderenEn onder het heen en weer wandelen kun je heerlijk je gedachten ordenen, of gewoon laten gaan en zo op de mooiste invallen komen. Ideale schrijfomstandigheden dus!