We gingen vijf dagen naar Barcelona, Di en ik. Di als in Diana. Niet in Dirk. Die houdt niet zo van steden. Ik eigenlijk ook niet zo erg, maar Barcelona, dat moet je gezien hebben werd mij van verschillende kanten verzekerd en ik sta altijd open voor goede suggesties. Di is al járen een prettige reisgenote (meestal, ik treed niet in details) dus zij mocht mee.
Nicht Kea bracht ons vanuit haar vlakbij het vliegveld gelegen woonplaats naar Eindhoven zodat de auto bij hen kon staan. De vlucht verliep zonder problemen en om een uur of kwart voor tien stapten we uit op het verder tamelijk desolate vliegveld Reus. In het zonnetje, 26 graden. De spijkerbroek was gelijk al véél te warm. RyanAir was nu niet direct duidelijk in hoe nu verder, dus de reizigers liepen verdwaasd rond de verschillende bushaltes en niemand wist precies hoe of wat. Een doortastende Hollandse met dito dochter vond dat wij met ons vieren met een taxi naar het station moesten gaan. We stapten in. Onderweg vroegen we wat het kostte ons naar Barcelona te brengen. Na enig onderhandelen bleek dat 150 euro te kosten. Dat leek ons toen nog erg veel. Wisten wij veel dat RyanAir’s ‘Barcelona’ 106 km ten zuiden van deze stad ligt….Nou ja, konden we ook met de trein, altijd leuk. Vlak langs de kust, met de blikkerende zon op het Middellandse zeewater, wat wil je nog meer als toerist!
Het door Di gereserveerde hostel bleek vlakbij de Rambla te liggen, we hadden de kamer met het magische nummer 101 en hebben vier nachten saampjes in een twijfelaar geslapen, als een oud getrouwd stel.
De Rambla is de ‘ader’ van Barcelona, vroeger water, nu wandelgebied. Nu spijt het mij te moeten zeggen, maar ik snap niets van de euforische verhalen over de Rambla. Ik zie alleen maar toeristenstalletjes met dito rotzooi, veel te dure eettenten en straattheater dat je overal ziet. En vooral héél véél mensen die het er allemaal wel leuk vinden. Met gezwinde pas wist ik Hoofd Reisleiding dus richting zee te bewegen, waar lucht en ruimte waren en in Barcelonetta een leuk terras met overheerlijk geroosterde sardientjes en bier.
Zoals je je dat voorstelt.
Langs het strand slenteren en nog maar een drankje en tapas nuttigen. Heerlijk. Terug door kleine straatjes. En slapen.
Langs het strand slenteren en nog maar een drankje en tapas nuttigen. Heerlijk. Terug door kleine straatjes. En slapen.
De dagen daarop hebben we veel gezien van Barcelona. Overdonderend veel, zo nu en dan. Wat een prachtige, veelzijdige stad, met onverwachte pareltjes en natuurlijk de bijna onaardse gebouwen: zo’n Sagrada Familia, die is toch gewoon van een buitenaardse categorie?! We moesten er anderhalf uur voor in de rij staan, iets wat ik aanvankelijk niet bepaald zag zitten maar Di had gelijk: het was de moeite waard.
en Casa Batllo blijven in de herinnering gegrift. De vele markten waar kleur en geur om het hardst de zintuigen testen. Het Palau de la Musica Cataluna, ook adembenemend, maar naar mijn smaak net weer een beetje tè. Wat dan ook wel weer wat heeft.
Ook: eindeloos veel winkels en winkeltjes. Drie keer H&M, Mango, Desigual – maar ook super gespecialiseerde winkeltjes op krap 6 m2 met alleen maar handgeschept papier, mesjes of natuurlijke babykleding.
En vooral: eindeloos veel toeristen. Niet alle Barcelonezen zijn daar blij mee, hier en daar hingen zelfs protestborden. Maar de Spanjaarden die wij tegen kwamen waren allemaal even vriendelijk.
Voor P&M gingen we Yvette bezoeken in Cubelles (zie voor een exclusief artikel één van de volgende nummers van www.poppenhuizen-miniaturen.nl )
Dat was ook weer een avontuur op zich, maar wel lekker, even weg uit de drukke stad, koffiedrinken aan de boulevard met dat mooie, lage licht zoals dat alleen maar in de nazomer te zien is. En ’s middags knabbelden er honderd visjes aan onze vermoeide voeten waardoor we er weer kilometers tegenaan konden.
Barcelona is een stad die doordendert. Voorlopig hoef ik er niet meer heen. Maar wie hem gezien heeft wil nu niet de Sagrada Familia ‘af’ zien? Dus dat hebben we elkaar beloofd: in 2026 gaan we weer. Om de basiliek te zien, in volle glorie. En dan hoef ik alleen de buitenkant maar te zien. Scheelt weer een rij.
Nou wat leuk, jouw visie op het reisje! Kijk, dat is nou zo geweldig, jij ziet het weer met een nieuwe frisse blik en dan denk ik: "Ja, ze heeft nog gelijk ook!" v.w.b. de Palau de Musica, bijna kitsch!
BeantwoordenVerwijderenTot 2026 gaan we gewoon thuis tapas eten!
Dienke, Barca is een van mijn favoriete steden, jullie hebben het er ook echt van genomen. Leuk hoor en wat een mooie foto's, top!
BeantwoordenVerwijderen