Vakantie

Vreemd genoeg kennen de Fransen de uitdrukking: ‘Leven als God in Frankrijk’ niet. En in het Engels is het niet God, maar de Koning die zo leeft. Frankrijk scoort laag in Europese ‘bewonerstevredenheidsonderzoeken,’ véél lager dan Nederland. Onbegrijpelijk.

De afgelopen vier weken hebben wij echter weer behoorlijk genoten in dit land dat zoveel te bieden heeft. De prachtige regio Perigord Noir was voor ons een aangenamer verrassing en er is daar alles aan gedaan het de toeristen zo goed mogelijk naar de zin te maken. Dat heeft natuurlijk ook weer zijn schaduwkanten, want het is er druk en in het hoogseizoen vast gewoon overvol te noemen, want iederéén wil natuurlijk wel iets moois zien en beleven.

Dan is zo’n weekje La Noblet goed om weer een beetje af te kicken: hier rijd je op zondagochtend naar een dorp 30 km verderop voor een Vide Grenier en dan kom je één auto’s tegen. En de grote markt in L’Aigle is er echt voor de hele regio en je wordt er niet doodgegooid met alle mogelijke nutteloze hebbedingen en semi-kunstenaars die je op de markt in Sarlat ziet. En dat terwijl het hier ook mooi is, maar op een heel andere, minder overdonderende manier.

Maar goed, ook hier in La Noblet neemt het gewone leven alweer een aanvang als ik in wat vroeger de badkamer was en nu een wat onduidelijk bijkeukentje graag een nieuw fonteintje geïnstalleerd zag ( dat we overigens al tien jaar op zolder klaar hadden liggen). Met zijn gebruikelijke voortvarendheid pakt Hoofd Waterwerken dit project aan en dan springt na flink wat graafwerk de hoofdaanvoer waterleiding uit elkaar en zitten we om 17.45 ’s middags zonder water. Creatief als Hoofd Waterwerken en Hoofd Boer samen zijn sluiten ze de boel tijdelijk aan met een stukje slang, een gardenakoppeling en wat slangenklemmen. En het werkt, als de hoofdkraan, die op een kilometer in een bocht van de weg ligt, weer aan gezet wordt. Gelukkig maar, want Hoofd Waterwerken is uit deze hele escapade nogal bemodderd tevoorschijn gekomen dus een douche is eigenlijk wel nodig.

Het hele waterleidingsysteem blijkt met stukjes en beetjes aan elkaar geknoopt te zitten en het pijpje waardoor het water nu naar boven naar de douche gaat is ongeveer 12 mm in doorsnee, hetgeen meteen verklaart waarom er maar weinig druk is. Dit moet anders. Het ligt nu toch al half open, dus dan maar helemaal. Het wordt weer een hele studie en deze keer tappen we voordat het water er weer af gaat voor de zekerheid maar even een paar emmers voorraad. ‘Even een fonteintje ophangen,’ moppert Hoofd Waterwerken. Op mijn voorzichtige suggestie hier misschien toch een professional aan het werk te zetten wordt schamper gereageerd. Die pro heeft immers dat geknoei met die kleine pijpjes aangelegd! Hoe dit verder af gaat lopen….

Ondertussen schrijf ik tussen het bramen afknippen en onkruid wieden




 en alle andere dagelijkse klussen aan het boek dat ik al af had maar waar ik niet tevreden over was voordat  ‘Zeven dagen in juli’ verscheen. Ik heb het nu denk ik voor de vijfde keer gedeeltelijk om gegooid en nu komt er een lijn in waar ik wat mee kan. En ondertussen heb ik ook nog even een novelle geschreven, ‘Kwijt.’ Ik denk er nog even over na wat ik daarmee doe, misschien volgen er nog wel meer verhalen, dan kunnen ze in een bundel. Het is zeker zo dat de positieve reacties op ‘Zeven dagen’ erg stimulerend werken om met schrijven door te gaan.

Gluren naar de (camping)buren... Recensie geslaagde debuutroman 'Zeven dagen in juli' @DienkeCazemier op Dizzie.nl bit.ly/1sygJHO is natuurlijk een recensie om heel blij mee te zijn!