Al een paar keer ben ik naar Syncopation, het vrouwenkoor in Bathmen geweest. Leeeuuuukkk! Hier wordt gezongen met de bedoeling het helemaal goed te doen, echt bijna professioneel! Ik kom er helemaal blij vandaan, zingen is goed voor je!
Nog steeds is het van dat prachtige, wazige herfstweer. We hebben vanavond een afscheidsfeestje, I. gaat vijf maanden naar Australie. Daar is zo in de wandelgangen veel over te doen want haar man gaat niet mee. En er gaat nog iemand uit dit dorp naar Australie: een goede vriend van dit stel die zijn vrouw niet meeneemt. Kijk, dan krijg je Peyton Place in het klein. Ik hou me er niet zo mee bezig, maar soms worden er standpunten van je verlangd. Die heb ik liever niet, in dezen.
M. gaat naar een feestje in D. en mag gelukkig blijven slapen. Morgen wordt het een beetje spannend voor haar, want dan komt de échte eigenares van Flits. En hij heeft geen achterhoefijzers. Aiaiaiai. Ze heeft het zadel keurig gepoetst en morgen zal het er om door een ringetje te halen uitzien.
Verder werk ik aan mijn webwinkel, wat een $%^$%klus. Alle plaatjes moeten een naam hebben, anders kun je ze niet terugvinden. Het kan natuurlijk gemakkelijker, maar ik weet dat niet. Misschien toch even de demo draaien.
Ten einde raad een monteur van KPN besteld, of je maar tussen 8-17 thuis wilt blijven. Die man kost 50 euro, mijn tijd is gratis. En dan blijkt dat internetbellen nog al eens voor problemen te zorgen, ik zal mijn mobiel dus maar goed bij de hand houden.
vrijdag 29 september 2006
dinsdag 26 september 2006
Verstoken
Dagenlang verstoken geweest van computer en internet. Twee zieke laptopjes naar Dokter Orkan gebracht, in Deventer, op aanraden van J. Vandaag kwam hij ze terugbrengen, maar de drivers voor draadloos internet had hij niet weten te installeren. Ik bood thee aan maar dat mag ook niet, tijdens de ramadan. Een uurtje in tweestrijd gelopen of ik dan wel thee mocht en toen besloten dat als hij geen thee wil ik net zoveel recht heb om wel thee te willen maar het toch maar staande bij de tafel heb opgedronken. Aardige jongen, leek me ook capabel en zijn rekening is natuurlijk wel tig keer meer dan van mijn voormalige computerrepairman, maar ja.
Wel meer privacy, hoewel ik de vorige ook nooit heb kunnen betrappen op onbetamelijkheden. O. was er wel zeer ontstemd over dat ons voormalig draadloos internet onbeveiligd was waardoor iedereen gezellig kon meelezen in de buurt. Nu is dat uitgesloten. Wat een opluchting :-)
Verder is het natuurlijk voor de productiviteit prima, zo'n tijd zonder computer. Wat ik allemaal niet gedaan heb! Veel huishoudelijke en tuintaken en vandaag heerlijk alle 1:12 fonteinen geschilderd en van water, dorre bladeren en andere meuk voorzien. Felrealistisch. Krijg ondertussen weer allerlei ideeen, ook leuk.
Weer een paar nieuwe b&B klantjes geboekt, al zijn het maar enkele nachtjes. Dat is dan maar zo. Er komen in oktober mensen met een paard, M. is helemaal door het dolle. Die gaan hier meedoen met een wedstrijd, spannend!
Buiten wordt het steeds mooier, de bomen kleuren in rap tempo. Gisteren een uurtje gefietst met Jack in de fietstas, soms mocht hij er even uit en rende dan vrolijk achter me aan. Niet te lang, hij is ook niet de jongste meer. Je wilt alleen geen grote St. Bernard tegenkomen die het aardig volhoudt met je mee te rennen. Daar ga ik dus niet meer langs. Hoewel het wel goed is voor de conditie, uiteraard.
Wel meer privacy, hoewel ik de vorige ook nooit heb kunnen betrappen op onbetamelijkheden. O. was er wel zeer ontstemd over dat ons voormalig draadloos internet onbeveiligd was waardoor iedereen gezellig kon meelezen in de buurt. Nu is dat uitgesloten. Wat een opluchting :-)
Verder is het natuurlijk voor de productiviteit prima, zo'n tijd zonder computer. Wat ik allemaal niet gedaan heb! Veel huishoudelijke en tuintaken en vandaag heerlijk alle 1:12 fonteinen geschilderd en van water, dorre bladeren en andere meuk voorzien. Felrealistisch. Krijg ondertussen weer allerlei ideeen, ook leuk.
Weer een paar nieuwe b&B klantjes geboekt, al zijn het maar enkele nachtjes. Dat is dan maar zo. Er komen in oktober mensen met een paard, M. is helemaal door het dolle. Die gaan hier meedoen met een wedstrijd, spannend!
Buiten wordt het steeds mooier, de bomen kleuren in rap tempo. Gisteren een uurtje gefietst met Jack in de fietstas, soms mocht hij er even uit en rende dan vrolijk achter me aan. Niet te lang, hij is ook niet de jongste meer. Je wilt alleen geen grote St. Bernard tegenkomen die het aardig volhoudt met je mee te rennen. Daar ga ik dus niet meer langs. Hoewel het wel goed is voor de conditie, uiteraard.
woensdag 20 september 2006
Foto's
He, he, de foto's staan er op. Wel erg jammer dat er van de hele fraaie volgorde geen barst over is, je moet ze eigenlijk van onder naar boven bekijken maar dat doet geen mens, natuurlijk. Raar dat ze dat niet anders regelen, op zo'n weblog. Ik heb ook een NL geprobeerd, maar die had precies hetzelfde. Ik had ze dus eigenlijk achterstevoren moeten uploaden. Gezien de tijd die dit kost ga ik het toch maar niet overdoen.....
Vandaag met P. de stad in geweest. Wat is het toch een leuke stad! Zoveel leuke winkeltjes heb ik nog in geen enkele andere stad bij elkaar gezien. En zomaar heb ik iets heel geheims gekocht voor een bijzondere gebeurtenis die pas over, jawel, negen maanden gaat plaatsvinden maar ja, als je er nu tegenaan loopt....
Ook kennis gemaakt met de organisatoren van het Dickensfestijn, bij die mevrouw binnen gekeken naar haar p r a c h t i g e antieke poppenhuis. Ze wil weer zoiets organiseren rond Dickens en ik heb haar mijn adres etc. gegeven, ik ben erg benieuwd of dat wat wordt. Anders ga ik er zelf wel een beetje achteraan. P. kent geloof ik iedereen in de stad, dat helpt natuurlijk enorm.
Ook heel apart is 'de Salon' gehuisvest in de voormalige schouwburg. Kunst, kitsch en brocante staan daar door elkaar te koop, echt geweldig. Er hing een tiffany lamp, identiek aan die van ons (behalve dat onze kap een VEEL mooier motief heeft, met die libellen) en die was duurder dan waar wij hem (voor) gekocht hebben. 'De mensen willen in de maling genomen worden,' zei P. Tja....
Prachtige jaren 20 jurken op dramatische poppen, mooi hoor. Ze zitten daar nog een jaar ofzo, dan komt het nieuwe stadskantoor er. Ze vinden vast wel een nieuwe plek.
Ik krijg dan toch wel weer een beetje winkelkriebels als ik dat zo zie......
Vandaag met P. de stad in geweest. Wat is het toch een leuke stad! Zoveel leuke winkeltjes heb ik nog in geen enkele andere stad bij elkaar gezien. En zomaar heb ik iets heel geheims gekocht voor een bijzondere gebeurtenis die pas over, jawel, negen maanden gaat plaatsvinden maar ja, als je er nu tegenaan loopt....
Ook kennis gemaakt met de organisatoren van het Dickensfestijn, bij die mevrouw binnen gekeken naar haar p r a c h t i g e antieke poppenhuis. Ze wil weer zoiets organiseren rond Dickens en ik heb haar mijn adres etc. gegeven, ik ben erg benieuwd of dat wat wordt. Anders ga ik er zelf wel een beetje achteraan. P. kent geloof ik iedereen in de stad, dat helpt natuurlijk enorm.
Ook heel apart is 'de Salon' gehuisvest in de voormalige schouwburg. Kunst, kitsch en brocante staan daar door elkaar te koop, echt geweldig. Er hing een tiffany lamp, identiek aan die van ons (behalve dat onze kap een VEEL mooier motief heeft, met die libellen) en die was duurder dan waar wij hem (voor) gekocht hebben. 'De mensen willen in de maling genomen worden,' zei P. Tja....
Prachtige jaren 20 jurken op dramatische poppen, mooi hoor. Ze zitten daar nog een jaar ofzo, dan komt het nieuwe stadskantoor er. Ze vinden vast wel een nieuwe plek.
Ik krijg dan toch wel weer een beetje winkelkriebels als ik dat zo zie......
Nog meer binnenkijken
Vroeger was dit een café, de ingang zie je hier. Nu is dat een raam. De bar stond rond de schoorsteen.
Cadeautje voor onszelf: een echte Tiffanylamp......
Loop je door naar achteren, kom je in de voormalige stal waar een serre is aangebouwd
Hier het opkamertje, nu bibliotheek, waar onder de trap de kelder zit 
maandag 4 september 2006
zondag 3 september 2006
Geen doorgaande verharding
Na een half leven in het westen gewoond te hebben zijn we onlangs verhuisd naar een buurtschap in Salland. Er staan een stuk of dertig huizen, er is een kroeg en een basisschool. Onze straat wordt na nummer 6 een zandweg. Er is een hoop bedrijvigheid en er rijden enorme landbouwvoertuigen langs, machines die we in het westen nooit gezien hebben want daar zouden ze in de zachte veengrond verdwijnen. Er wordt door jongens en meisjes in oude Golfjes hard gereden over de smalle weggetjes. Bij zuidwestenwind lijkt het of de A1 door je voortuin loopt, draait de wind, dan hoor je behalve de treinen niets.
Ons besluit naar het oosten van het land te verhuizen sloeg bij vriend en vijand in als een bom. We woonden riant in een dorp met voldoende voorzieningen, hadden leuke buren en vrienden, alles prima voor elkaar ... Maar dit deel van het land trok, vooral aan mij. Sinds ik 26 jaar geleden deze omgeving verliet om in Purmerend te gaan werken dacht ik altijd: dit is maar tijdelijk. Het werd behoorlijk tijdelijk, maar door een aantal oorzaken waar ik hier niet dieper op in ga bleek op enig moment, een jaar geleden, dat allerlei dingen op hun plaats vielen. En toen vonden we dit huis. Ook al zo'n treffer. Niet eens via funda, maar gewoon, ouderwets door in de etalage van een makelaar te kijken.
En toen we het de eerste keer gezien hadden wisten we het meteen: dit is ons huis. Voor ons.
En zodoende zitten we nu hier. We hebben vier maanden keihard gewerkt om alles een beetje op z'n plek te krijgen, we hebben helemaal zelf alles verhuisd (behalve de piano) en we hebben van al onze vrienden (op de beste na) geen hulp gehad. We leren langzamerhand wat mensen kennen en merken dat het tempo over het algemeen iets rustiger is. In winkels word je over het algemeen uitstekend geholpen en dat geldt ook voor de klant voor je, dus je moet je geduld wat leren aanpassen. Er zijn veel weggetjes waar aan het begin staat: Geen doorgaande verharding. D., mijn man, zegt dat dat geldt voor het hele gebied en ook de volksaard. Of dat echt zo is, zullen we nog moeten ervaren.
Gisteren hebben we onze 'housewarming' gevierd. We hadden vrienden, familie, oude en nieuwe buren en al wat nieuwe kennissen uit de buurt uitgenodigd. We hadden plek voor tentjes en campers en er bleven in totaal een stuk of 23 mensen slapen. Het was een groot en gezellig feest, waar iedereen zich met iedereen mengde. De straat kwam met een overheerlijke dinerbon en een fles bubbels aan een touw dat ter doop tegen de muur stuk gegooid moest worden. En dat lukte prima, dus nu horen we erbij.
Vanmorgen heeft iedereen hier weer ontbeten en de laatsten vertrokken om half drie. We hebben wat opgeruimd en aangeveegd maar zijn over het algemeen maar wat aan het aanklooien. Opeens is de druk er af. Morgen gaat D. werken en M. voor het eerst naar school, en dan ben ik hier helemaal alleen. Heerlijk. Er is nog veel te doen dus ik hoef me niet te vervelen.
Ons besluit naar het oosten van het land te verhuizen sloeg bij vriend en vijand in als een bom. We woonden riant in een dorp met voldoende voorzieningen, hadden leuke buren en vrienden, alles prima voor elkaar ... Maar dit deel van het land trok, vooral aan mij. Sinds ik 26 jaar geleden deze omgeving verliet om in Purmerend te gaan werken dacht ik altijd: dit is maar tijdelijk. Het werd behoorlijk tijdelijk, maar door een aantal oorzaken waar ik hier niet dieper op in ga bleek op enig moment, een jaar geleden, dat allerlei dingen op hun plaats vielen. En toen vonden we dit huis. Ook al zo'n treffer. Niet eens via funda, maar gewoon, ouderwets door in de etalage van een makelaar te kijken.
En toen we het de eerste keer gezien hadden wisten we het meteen: dit is ons huis. Voor ons.
En zodoende zitten we nu hier. We hebben vier maanden keihard gewerkt om alles een beetje op z'n plek te krijgen, we hebben helemaal zelf alles verhuisd (behalve de piano) en we hebben van al onze vrienden (op de beste na) geen hulp gehad. We leren langzamerhand wat mensen kennen en merken dat het tempo over het algemeen iets rustiger is. In winkels word je over het algemeen uitstekend geholpen en dat geldt ook voor de klant voor je, dus je moet je geduld wat leren aanpassen. Er zijn veel weggetjes waar aan het begin staat: Geen doorgaande verharding. D., mijn man, zegt dat dat geldt voor het hele gebied en ook de volksaard. Of dat echt zo is, zullen we nog moeten ervaren.
Gisteren hebben we onze 'housewarming' gevierd. We hadden vrienden, familie, oude en nieuwe buren en al wat nieuwe kennissen uit de buurt uitgenodigd. We hadden plek voor tentjes en campers en er bleven in totaal een stuk of 23 mensen slapen. Het was een groot en gezellig feest, waar iedereen zich met iedereen mengde. De straat kwam met een overheerlijke dinerbon en een fles bubbels aan een touw dat ter doop tegen de muur stuk gegooid moest worden. En dat lukte prima, dus nu horen we erbij.
Vanmorgen heeft iedereen hier weer ontbeten en de laatsten vertrokken om half drie. We hebben wat opgeruimd en aangeveegd maar zijn over het algemeen maar wat aan het aanklooien. Opeens is de druk er af. Morgen gaat D. werken en M. voor het eerst naar school, en dan ben ik hier helemaal alleen. Heerlijk. Er is nog veel te doen dus ik hoef me niet te vervelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)