En het zomert maar door....

Deze week natuurlijk druk met opruimen en alles op tijd klaar hebben zodat ik zondag echt even zonder gedoe een dag of negen naar http://www.lanoblet.com/  kan afreizen. Lekker met de Thalys! Nooit echt gemakkelijk in deze tijd van het jaar je tuin zo achter te laten, maar goed, er wordt min of meer op gepast en het komt vast allemaal goed! Ondanks het gebrek aan water groeit en bloeit er steeds meer. Ook het ongedierte pikt graag een graantje mee: de junikever, rozenkever, echt heel vervelende beestjes die zich al prinsheerlijk in mijn rozen genesteld hadden. Ze zijn ook nog eens akelig om vast te pakken met kleverige, harige pootjes en schildje. Jgg. Ik spuit ze er met een flinke waterstraal uit en daar houden ze he-le-maal niet van. Maar er komen natuurlijk gewoon weer nieuwe.....

De vijver doet het ook prima, al moet je er wel iedere dag draadalg uithalen. We moeten nog op zoek naar een klein fonteintje om het water wat in beweging te houden: blauwalg ligt met dit soort weer op de loer en twee overleden hondjes is natuurlijk wel een hoge prijs voor zo'n vijver

En dan de boomgaard: mooi groen, ook veel spinsels van rupsen en maar één boom waar fruit aan zit: die anderen hebben toch een te flinke tik van dat snoeien gehad. We waren overigens gewaarschuwd. Ik ben wel een béétje trots op mijn gras. Als dat zo doorgaat en de zode nog flink steviger wordt, mogen de paarden er volgend jaar ook wel eens even op grazen. Scheelt een hoop maaiwerk, hoewel ik mijn Viking dat best aankunnen, samen.

En als je denkt: wat is dit voor dorre woestenij: nou, dat is de poel. Dat werkt dus niet, zo. Er zal een verbinding met de Schipbeek gemaakt moeten worden om hier iets levensvatbaars van te maken.

Kijk nou, ziet dat er niet al bijna uit als een voetbalveldje;-)

En dan de Moestafel dan wel de Palletplantage: ik ben er heel tevreden over. We hebben er al heel veel pluksla en rucola van gegeten, inmiddels probeer ik ook bietjes en zijn de sperziebonen al na tien dagen opgekomen (eigenlijk mochten ze mei niet zien, zoals mijn moeder altijd zei). En vandaag at ik mijn eerste aardbei (ik, dus, niet een duif, die durven nu niet meer dankzij de spetterende spiegelfolie), ach, wat toch heerlijk!

Nou, ons is volgende week regen beloofd, dus ik ben heel benieuwd hoe het zaakje erbij staat als ik weer terug ben!