Openluchtspel Loo

De generale van het Openluchtspel 'Niks is zoas 't likt'  speelt zich af in het eerste anderhalf uur ijskoude regen, een RR die het niet doet, een actrice die op zoek naar haar telefoon te laat begint en daardoor de regisseur des duivels doet worden, maar verder gaat het wel goed. De kinderen joelen in de tent en eentje moet bijna spugen van de kou en de drukte. J. voedt haar baby die ook een rol heeft tussen de bedrijven door en ik knip elastieken op maat als sokophouders voor de Duitse toerist in knickerbocker.  Opeens is er een parkeerterrein met licht en hekken voor de fietsen voor het publiek, staan er op het toneel vrolijke plantjes voor de huisjes, is er een prachtig terras voor het café met authentiek terrasmeubilair en is de vijver aangekleed met riet en boompjes. En is iedereen druk in de weer met z'n kostuum en heb ik talloze knopen aangezet en lintjes vastgenaaid en haartjes gekamd, ik vind het allemaal even prachtig.  Henk O. zit gekleed in een rode fleecedeken op een hoge kruk bij de Veenweg  het verkeer te regelen en F. windt zich enorm op vanwege die niet werkende RollsRoyce. Wij van de klerenclub hebben het over de juiste kleur van de sokjes en de panties en of de snor van de bakker niet wat zwarter moet want je ziet hem helemaal niet. Er zitten heel wat diehards op de tribune om publiek te wezen (vrijwilligers, gekleed in skipak bedekt met regenkleding) en wij staan onder een Amstelparasol te kijken of de kleren kloppen ('Denk je niet dat dat sjaaltje een beetje tè is') Het is een wonder van logistiek en coördinatie, opeens staan E. en B. met tafels in de tent voor de schmink, is er altijd koffie en koek en limonade voor de kinderen. Ik leer allemaal nieuwe mensen kennen.  In wat voor prachtig dorp wonen wij.