Suuskindjes

In het kader van 'ook dat wil je een keer meegemaakt hebben' hebben we onze Hollandse smous Suus in september laten dekken door Sjakie. Over dit Nederlandse hondenras kun je alles lezen op www.smoushond.nl , dus daar ga ik verder niet over uitweiden. Behalve dat wij het een heel leuk, handzaam ras vinden & onze Suus natuurlijk de liefste smous ter wereld is. Haar enthousiasme mag op visite of collecterende of colporterende mensen nog wel eens wat overdonderend overkomen, onze eigenwaarde wordt altijd weer gestreeld door haar juichende (een ander woord ervoor is moeilijk te bedenken) begroetingen.

Maar goed, zondagochtend begon de eerste fase van de bevalling en onervaren als wij zijn, dachten we dat het rond het middaguur wel gepiept zou zijn. Niet dus.

Radeloos keek het arme dier ons aan, geen idee wat haar nu overkwam. Ze wilde in de tuin een hol graven, ze ging vruchteloos op het gras zitten persen en kwam dan gauw weer binnen, maar eindelijk, rond een uur of half zes, verscheen er de zo gewenste 'blaas' en na nog weer bijna een uur verwoed persen kwam het eerste jong ter wereld. Feilloos en zonder poespas greep Suus in, verwijderde het vlies, knauwde de navelstreng door, droogde het jong af en toen dat allemaal klaar was kwam de volgende. En zo ging het nog drie keer door en na vijf pups was het klaar. Vier waren er rond 250 g en één klein, maar dapper reutje woog net 150 gram, een soort miniatuurversie van zijn 'grote' broer en zussen. Tot onze verbazing was er eentje bij die wel erg veel lijkt op Bix, de Engelse bulterriër van een vriendin van Martine, dus die hebben we gelijk maar vernoemd. Zelfs het puntje van haar staartje is wit!



Het grut vond al snel zijn weg naar de tepels en voordat we gingen slapen lag het hele stel rustig en warm in de werpkist. 's Nachts rond half vier sloop ik (om Dirk niet wakker te maken) even naar beneden om te kijken of het wel warm genoeg was (ja) en 's nachts om half vijf sloop Dirk (om mij niet wakker te maken)  naar beneden om te kijken of het wel warm genoeg was (nog steeds). 's Ochtends had Suus de pups keurig toegedekt onder het oude dekbed dat als bodembedekking in de werpkist ligt, alleen haar koppie kwam er bovenuit.



Tja en dan heb je opeens een hoop gedoe: FB, telefoontjes, mails, bezoekjes, allemaal leuk. Een column voor www.naober.nl  met een oproep namen te verzinnen voor het grut.  Nu mogen we nieuwe eigenaren kiezen uit de aangedragen suggesties van de wachtlijstbemiddeling. Eén teefje houden we zelf. Wie van de drie dat wordt gaan we de komende weken zien.  Ongetwijfeld hebben ze allemaal hun eigen karaktertje.

 

 

Spookje komt op kraamvisite. Dat hoeft ze niet te proberen als Suus erbij is!

 

Van tevoren lees je natuurlijk wel het een en ander over hoe dat  gaat, zo'n bevalling. Wonderlijk vond ik het advies een flesje Dettol en of alcohol klaar te hebben staan om eventueel de navelstreng mee 'schoon' te maken. Getsie! Je zal toch moederhond zijn en dan zo'n Dettolpup moeten aflikken! Een raar en wel erg met menselijke maatstaven bedacht advies (tja, kraamvrouwen eten nu eenmaal niet hun baby's navelstreng op). Niet doen, dus. De hond regelt het allemaal zelf en niemand kan dat beter!