We stonden bij de kerk van Anceins geparkeerd voor een merkwaardige wandeling: een soort acht, dus we kwamen weer langs de auto!
Deze pluimen zie je in iedere zichzelf respecterende Noordfranse voortuin. Let er maar eens op. D. meent dat de tuineigenaren tot een speciale sekte behoren. Daar weet ik niets van. Het decoratieve aspect zal wel een rol spelen, zomer en winter wat te zien.
Bij S. op de boerderij waren moederloze katjes. Piepend en krijsend klommen ze in mijn been. Ben benieuwd of er nog eentje over is, van de vijf waren er op het moment dat wij er waren nog drie over. Het rode katertje was net door de auto van Bruno overreden, sufferdje. M. weende warme tranen, maar even, gewend als deze kinderen zijn aan leven en dood op de boerderij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten