Wales

Cardiff is een fantastische, levendige stad. Een waar shoppers paradijs maar dat heb ik maar even laten gaan....Ik ging naar Fagan's openlucht museum, een mooi opgezet geheel waar je heel wat uren in zoet kunt brengen. In alle huisjes zit een gids die als je eenmaal met hem of haar aan de praat raakt ze bijna niet uitgepraat raken. Allemaal betaalde mensen, zoals ik het begreep. Met als grootste 'werk eis' dat ze Welsh kunnen praten. Dat hoeven ze met mij niet te doen..

Sfeerbeelden te over, natuurlijk in zo'n museum, altijd inspirerend voor ons poppenhuismensen. Voor Dirk was het ook een hele ervaring, al was het alleen maar voor alle veiligheidsmaatregelen die voor ieder uitstapje uitvoerig werden besproken, zodat er van echt monsteren eigenlijk geen sprake was want dat werd in de meeste gevallen 'te gevaarlijk' bevonden. Kennelijk is Engeland ook al een echte claim maatschappij geworden waar alle risico's uit en te na dienen te worden uitgebannen.
We vertrokken woensdagochtend voor onze trip door Wales en dan moet je keuzes maken, want het is een groot land en er is teveel te zien voor een paar dagen. We kozen dus voor een klein stukje binnenland en togen vervolgens naar de kust bij Tenby. 's Avonds overnachtten we in The Dial Inn, een onverwacht genoegen, mooie kamer en weer heerlijk eten met een aardige uitbater die ons nog van alles leerde over dit wonderlijke land. We waren ook nog in de Botanical Garden terecht gekomen, een prachtig opgezet geheel met een 'dome' vol zeldzame planten. Wat moet het hier mooi zijn in de zomer! Nu scheen het zonnetje en bloeiden er duizenden narcissen. Ook hier weer uiterst aardige mensen met mooie verhalen. Dirk wilde de Snowdon zien dus op naar Snowdonia, waar we ook weer een bijzondere nacht doorbrachten met weer heerlijk eten voor heel acceptabele prijzen. De Snowdon hebben we niet gezien, die was in mist gehuld. Dat maakt het allemaal wel erg spannend en zorgt ervoor dat je zeker nog een keer terug wilt komen, er zijn ook prachtige wandelpaden. De dag erna reden we door een bijna onaards landschap, met heel weinig verkeer kreeg je het gevoel of je alleen op de wereld was. We bezochten het hoogste aquaduct van Engeland, 172 m boven zeeniveau en zagen er een longboat overheen varen. Brrr. We zijn zelf niet overgestoken maar hebben het ding van onderen bekeken, dat was al indrukwekkend genoeg ;-) In Newby overnachtten we in weer zo'n oeroud hotel met krakende vloeren. We waren de enige gasten maar ze kookten lekker voor ons en ook het ontbijt was prima geregeld. Zaterdag bezocht ik de Miniatura, Dirk ging met z'n rapport in de weer, ik zag weer prachtige dingen en had een boeiend interview met de organisatoren. Bevlogen mensen met maar één doel: de wereld te wijzen op al het moois dat mensen kunnen maken. Traditiegetrouw verbleven we bij Linda in haar B&B Eastwood Hay in Marston Green, beetje sleets maar toch zo gezellig door de warmte waarmee je ontvangen wordt door Linda en haar toch al oeroude moeder die 's ochtends in de keuken de scepter zwaait. 's Avond hadden we natuurlijk gegeten in The Little Owl, waar anders!
Vandaag een hele ruk terug, we waren te laat voor de Calais overtocht maar werden soepel doorgeplaatst naar de ferry naar Duinkerken, wat toch weer wat rijden scheelt. Het was mooi weer en dan is een uurtje extra varen geen straf. Al met al een hartstikke leuke week, de foto's zet ik in een Picasa-album waarvan de link volgt!