De binnenkant

Morgen maak ik een rondje Noord-Holland voor P&M voor twee nieuwe prachtartikelen over bijzondere poppenhuizen, eentje in Heemstede en eentje in Alkmaar. Dus dan ben ik wel even zoet.

Daarom vandaag weer een hoop schilderwerk.  Voor het interieur koos ik een héél licht rose, zo licht dat je het eigenlijk alleen maar ziet als je het met spierwit combineert. De ruimte lijkt veel groter (en klinkt holler!) als hij zo licht is. De platen zijn eerst met grondverf een beetje 'afgedicht' en toen kon er toch latex overheen. Zei de verfwinkelierster na raadpleging van de schildersechtenoot, dus we gaan er maar van uit dat dat goed komt! 

In het plafond komen vier spotjes en de vloer moet nog geïsoleerd: vriendin P. vertelde over electrische vloerverwarming, dat leek me wel wat maar dat lijkt alleen in lengtes verkrijgbaar die het oppervlakje van het huisje overtreffen. Dus nog even goed nadenken hoe het huisje te verwarmen: een houtkachel vonden we toch ietsje te griezelig in zo'n 100% houten huisje.

Vlierbloesem - rozenblaadjessiroop

Nodig: schone vlierbloesemschermen met netto opbrengst ca. 170 g, geurende rozenblaadjes ca. 30 g, 1250 g suiker per liter uitgelekt vocht, 20 g citroenzuur per l vocht (citroenzuur koop je per ons bij de drogist, ca. € 0,95), schone wijnflessen met schroefdop.

Het begint met bloesem. Er is veel van dit jaar. Nu bloesem plukken beperkt het vormen van bessen een piepklein beetje, dus minder donkerrode vogelflatsen op je auto ....Je knipt mooie, gave bloemschermen af en schud de beestjes eruit.

Ris de bloemetjes van de steeltjes, kleine steeltjes zijn geen probleem. Ook de eventuele tripsjes (onweersbeestjes) die je in je schaal ziet: geeft niks.  Zorg dat je ongeveer 170 g bloemetjes hebt en vul dat aan met GEURENDE rozenblaadjes tot 200 g. Kneus & scheur de blaadjes, anders geven ze geen aroma af. Zet alles in een kom onder water met een bord op de bloemetjes om alles te verzwaren. Beetje water boven het bord mag. 

Laat dit nu 24 uur staan op een koele plek maar niet in de koelkast. Dan gebeurt er niks. En niet veel langer, dan gaat het stinken. Het ruikt trouwens sowieso niet zo lekker, een beetje muf. Daarom moet je  - naar mijn smaak - dus ook echt citroen(zuur) toevoegen, daar wordt het lekker fris van.

Zeef nu de boel en knijp de bloemetjes goed uit: zeef alles nog een keer door een schone theedoek.

Leve de schroefdopwijnflessen, want daar heb je er vijf van schoongemaakt met kokend water, de doppen ook. Zorg ervoor dat je nu in totaal 1,5 l vocht hebt, is het minder, doe er dan wat water bij. Zet op met 1250 g suiker per liter water, dus in dit geval 1875 g suiker. Los de suiker op, voeg 30 g citroenzuur toe, los dat ook weer op, pak een trechter en giet de hete vloeistof die dus niet gekookt heeft in de schone flessen. Houd de flessen een tijdje op hun kop om te zien of de doppen niet lekken. 

Laat ze afkoelen en maak er iets leuks van met etiketjes of de labeltjes van Trompke. Leuk cadeautje, samen met een fles Spa Henriëtte of iets anders bubbeligs. Ook leuk om Kir mee te maken (een mens moet altijd van alles proberen). Qua smaak lijkt het mij geen kinderranja, maar als alcoholvrij alternatief voor grote mensen heeft het wel wat! En door de enorme hoeveelheid suiker conserveer je het drankje voor jááááren.

Puntjes op de I

Inmiddels zit het glas er in en zijn er allerlei latjes op hun plek gespijkerd. Heel veel latjes. En dan begint het grote afwerken, hetgeen altijd véél langer duurt dan je had gehoopt. Ook omdat het de ene dag bloedheet is (waardoor je niet kunt verven) en de andere dag te nat (waardoor je niet kunt verven).

Als Hoofd Draaihutbouw dan ook nog in de ziektewet moet wegens een gecombineerde tennis/golfelleboog, zo'n aandoening die volgt op sporten die je nooit van je leven  uitgeoefend hebt ben ik dus de pisang waar het het schuurwerk betreft ;-) 

En  ben je net lekker bezig, oude kleren aan, schuurmachine in de aanslag, dan pingelt mijn nieuwe buienalarmapp dat er een bui zit aan te komen.  Kijk, zo schiet het niet op. En ik heb een soort deadline voor mezelf van 11 juli. Dan komt Close Company haar afscheidsavond bij ons vieren en dan moet het huisje gewoon af zijn. Maar: dat is misschien iets te optimistisch. Want ook binnen moet er nog een hoop plamuur tegenaan. En de spotjes moeten er in. En de electra moet nog aangelegd. En wat gaat er op of tegen de binnenwanden? Ook daar ben ik nog niet uit.....

Er zit schot in

En eindelijk kunnen we dan dagelijks sla eten uit eigen tuin. Héérlijk. Ik heb iets van zes soorten en allerlei verschillende stadia. Ik heb ook iets wat sla heet te zijn maar niet lekker is. Het krijgt hele grote bladeren. Misschien is het niet de bedoeling dat het zo groot wordt? Het is nl. bitter. Maar goed, de kippen lusten alles dus zo komen ook mislukkingen goed terecht.

En hier kan ik me dus enorm op verheugen! Niet alle planten zijn zo rijk bedeeld, maar het seizoen is nog jong (en momenteel nat genoeg. Dus nu weer opletten voor voze aardbeien).

Hier eikenbladpluksla en gewone en rode ui. We beleven een ware invasie van julikevers en die beesten lusten alles. Ik vind ze op brandnetels, zuring maar ook in mijn sla! Hoe durven ze! Ik heb een aloude doch meest effectieve bestrijdingsmethode voor dit ongedierte ontwikkeld: de duim-en wijsvingerklem. En dan mogen de kippen het afmaken.

Nog niet eerder geprobeerd om vlierbessensiroop te maken maar nu staan er twee schalen vlierbloesem in de week, eentje met rozenblaadjes erdoor. Want de rozen, daar gaat het ook geweldig mee! Ik heb al zoveel rozenfoto's gemaakt dat ik er zelf eigenlijk bijna genoeg van heb, maar ik weet zeker dat ik toch binnenkort weer overstag ga. 

Ik heb van alle recepten die ik op internet kon vinden het in mijn ogen meest logische  gekozen (en dat was een recept doorgestuurd door Linda) dus daar ga ik morgen mee aan de slag. Ik heb alleen de bloesem wel gewogen om het recept aan te passen, ik vind dat 'pluk een flinke hoeveelheid bloemschermen' altijd vaag! 

En is het goed gelukt zal ik het wel delen - al is het al bijna te laat voor vlierbloesem.

Als al die kleine appeltjes grote worden, hebben we goede vooruitzichten op een mega appelsapopbrengst! De ervaring leert dat er nog een heleboel afvallen in loop van de zomer maar het begint in ieder geval goed!

Hier sla in verschillende stadia. Ook hier even een kleine correctie op mijn lyrische opinie op de palletplantage: kennelijk had ik een nest jonge slakken meegeschept bij de vulling van de bak. Die bestaat uit een mix van gewone tuinaarde en oude paardenmest. En dat laatste is vast een fijne en warme omgeving om als naaktslak je eieren in te leggen. Waarna die lieve, schattige jonkies zich wanen in het paradijs - alleen maar heerlijke, malse sla om op los te gaan! Tja. Ook van deze ongenode gastjes hebben de kippen weer erg genoten. Als moestuinierster moet je streng zijn.

Nou kijk, vele pogingen, verplantingen en zaaimethodes later staat er 5en halve rij bonen. Wel ben ik nu het spoor bijster welke de haricots en welke  de 'gewone' bonen zijn maar ik neem aan dat ik daar bij het plukken wel achterkom. 

Dilemma's

Alle vlakken zijn nu Falu Röd, één of twee keer geverfd. Er zijn nogal wat latjes om (héle smalle) kieren af te werken en langs de hoeken, natuurlijk. Dan dringt zich de vraag op: schilderen we die mee (wel zo gemakkelijk), schilderen we die Grädde of schilderen we die Ljus Gul. Die laatste komt in ieder geval op de deur. Grädde heet bij ons gebroken wit en dat wilde ik op de kozijnen.

In ieder geval heb ik de latjes op de grote vlakken meegeschilderd in rood. Het wordt anders een beetje al te paddenstoelerig heb ik het idee, als die latjes ook Grädde worden. Of Ljus Gul. Dan probeer ik liever wat rond de raamkozijnen. Helemaal als ik merk dat dat Ljus Gul hartstikke goed dekt, meteen de eerste keer al (ik heb natuurlijk hier en daar wel wat met dat rood geknoeid). Het heeft alleen wel een aan vers hout identieke kleur, dofgeel, dus.

Rechts zie je dus zo'n afwerklatje roodgeschilderd en die lichte zijn dus zachtgeel (of nog ongeschilderd).

Wat ook zo leuk is, is dat je op één plek kunt blijven staan bij het schilderen, je duwt gewoon het nog te verven deel naar je toe! Zo hoef je dus niet pal in de zon of in de wind te staan.

Ik ben helemaal weg van de verf. Het strijkt fantastisch, geen druipers, ruikt nauwelijks, droogt supersnel en alles kun je met water afwassen. Na 35 jaar schilderen had ik er eigenlijk schoon genoeg van maar dit is gewoon leuk werk!  En ik heb geen aandelen, geeneens korting. Ik heb alleen veel te veel verf. Waar gaan we dat voor gebruiken? Er staat nog een sloophouten schuurtje op www.lanoblet.com  te wachten op een jasje...!

Alles wat bloeit

is mooi. Vooral als je het dichtbij bekijkt. De mooiste bloemetjes zijn vaak het kleinst.






 Overdadig, bijna vulgair bloeiende struiken als rhodondendrons kennen sterke voor- of tegenstanders. Zo wil mijn Hoofd Bemoeitzichnuookmetdesiertuin alle deze struiken weg hebben. Nu is het ook wel zo dat ze na de bloei wat mij betreft ook wel onder de grond mogen kruipen, net als bollen. Maar als ze bloeien, vind ik ze mooi! En helemaal deze

Jaren stond deze struik pierig in het afvalbakkenhoekje. Doorgaans hangen de blaadjes moedeloos naar beneden en bloeide hij niet. Dit jaar verrast hij met een enorme groei en bloei! Wat is er gebeurd...? Het kost maar even tijd om de volgende link te leggen: deze winter hebben we op deze  'dooie' plek regelmatig de asla uit de houtkachel geleegd. Omdat niemand er daar last van heeft. Het kan niet anders zijn dan dat de struik net die mineralen die in as zitten nodig had om dat om te zetten in bloemen! De komende winter gaat de as dus bij alle rhodondendronstruiken in de tuin. Niks eruit rukken. Het komt ook vast mooi, glanzend blad ten goede!

Verf

En als dan eindelijk de zon gaat schijnen en er een lekker windje waait....dan moet ik toch even kijken hoe het er nu uit gaat zien, geschilderd. Dus gaat de emmer Falu Röd open. Ziet er een beetje drillerig uit, maar ik roer het even door met het niet bijgeleverde roerhoutje (daarentegen zat er wel een pakje Pepperkakker bij de levering, een opmerkelijke smaaksensatie bij je kopje thee) en voeg een scheutje water toe. Strijken maar! Ik kan wel zeggen, de ideale verf voor iemand met een frozen shoulder, het strijkt lekker weg. Wonderlijk is dat je het er oranje opbrengt en het donkerrood opdroogt. Ja, ik weet wel dat dat door het ijzeroxide komt, maar toch.

Ik denk dat het allemaal heel mooi gaat voegen met het groen eromheen. De kozijnen worden wit(achtig). Het deurkozijn is klaar en we zijn nog aan het discussiëren of alle (kleine) ramen open moeten kunnen. Beetje doorluchten is natuurlijk wel goed.

Morgen weer een stukje, als mijn arm het goed vindt!

Latjes

Het lijkt erop dat het grofstoffelijke werk gedaan is. Het dak is dicht, de vingers verbrand, de kozijnen zijn gesteld, de buitenkant is afgedekt - nu volgt het afwerken. En dat moet met latjes en hoofd Houtbouw houdt niet van latjes. Er zijn dus momenten dat ik net op het verkeerde de boomgaard betreed met een leuk bedoelde opmerking die dan níet in vruchtbare aarde valt.

Maar....het begint er op te lijken, toch? En aangezien ons de komende week mooi weer beloofd is, kan het zomaar zijn dat er misschien al wat geverfd kan worden want dit weekend, nee, daar was ik weer iets te optimistisch over!