Wat je kunt met daslook

Een van de planten die je overal neer kunt zetten waar je het aankunt dat hij geweldig woekert, is daslook. Je kunt er de bladeren van oogsten zolang de plant nog niet bloeit. En van die daslook kun je dan heerlijke pesto maken, naar een recept uit een Seasons van een hele tijd geleden:
bos daslook (zo groot dat dat in één hand past), 70 g vers geraspte parmezaanse kaas, 50 gram amandelsnippers, lekkere olijfolie, zout&versgemalen peper. Daslook in reepjes snijden, kaas en snippers met een scheut olie in keukenmachine of met staafmixer fijn malen, meer olie toevoegen voor een smeuiig geheel: zout en peper naar smaak. In (kleine) potjes doen, afdekken met laagje olie, koel bewaren en dan binnen acht weken opeten en weggeven. Gewoon door een lekkere pasta met een net zo verse knapperige rucola+gemengde salade kan al genoeg zijn!

Fijngesneden bladeren zijn natuurlijk ook lekker door sla, als stamppotje en door een hartige taart.
Veelzijdige seizoensgroente die ieder jaar vanzelf weer opkomt en na de bloeitijd geruisloos verdwijnt. Ideaal!

Wel.....

#$%^%^! Kwam ik vanmorgen mijn plantage inspecteren, zie ik dat van ALLE vier de slaplantjes groen gepikt is! Wie heeft dat gedaan? Deze bak wordt nog wel versierd met in de wind wapperend blikkerend folie om vogels op afstand te houden en dat heeft vorig jaar, bij de aardbeien, fantastisch gewerkt! Of is het een van de kippen? Die kunnen vliegen. Maar dat bedenk ik me nu pas, terwijl ik een middagje op de Wereldwinkel pas en ik de kippen net voordat ik wegging heb losgelaten. Mijn arme slaplantjes.

Albion maart 2012

De foto's zijn hier te zien!

Palletplantage in Loo

De afgelopen dagen waren natuurlijk uitgelezen dagen om flink aan de slag te gaan in de tuin. Dat is het nadeel van een tuin: je moet er altijd in werken. Het werken erin neemt meer tijd in beslag dan het luieren er in, tenminste in mijn geval. Nu ben ik ook niet zo'n luiertype, dus daar moet ik niet over zeuren. En zeker nu, als het voorjaar eruit spat en werkelijk iedereen barst van de energie, klaag ik nergens over. D. wilde maar liefst twee stukken aan de palletplantage toevoegen, maar daar heb ik toch een stokje voor gestoken a) wie moet dat allemaal onderhouden en b) wat moet er allemaal in?! In Wales had ik in de Botanical Garden wat bijzonder zaad gekocht, waaronder oorspronkelijke broccoli, dus niet die veredelde bloemkolen die we hier nu in de winkel zien, maar de oorspronkelijke, met dunne stengeltjes. Die waag ik nog even niet te zaaien, ondank het nu warme weer lijkt me dat wat vroeg. In de bak waarin vorig jaar grotendeels sla en bonen hebben gestaan heb ik nu plantuitjes, radijs en ... vogelzaad gezaaid en een regeltje rucola. In bakken in de serre had ik gisteren al rucola (ander soort) en pluksla gezaaid en ook een prachtige stokroos, ook uit Wales. Die gaan pas volgend jaar bloeien, tweejarig als ze zijn: dan heb ik nog ruimschoots tijd om een mooi plekje voor ze te vinden. Het vogelzaad, is me gebleken, bevat prachtige, heerlijke worteltjes, oranje en donkerrood, erwten, mais, lijnzaad en nog ander mooi bloeiend spul. Een verrassingsmengsel, dus, wat ik even goed wil bekijken.
In de nieuwe bak staat dus nog niks, daar komt wekelijks een lijntje pluksla in, bieten en tzt sperziebonen. Ik heb mij ernstig verbaasd over het feit dat zaaibruine bonen maar liefst 3,89 kosten voor een zakje terwijl je een hele doos in de super onder de euro koopt. Die ga ik dus gewoon zaaien en zien wat ervan komt. Tezamen met die prachtige roze kruiwagen die we in Engeland gescoord hebben is dat toch een mooi plaatje

om niet te spreken van de trotse bouwer van al dit moois. De bak is gevuld met een laagje oude paardenmest, wat kippenmest, mislukte compost (te droog, geen pieren, maar toch een boel aarde, na twee jaar) en bemeste tuinaarde. Wat een heerlijk mengsel. En dan heb ik nog met mijn blote vingers tientallen wurmen uit de mesthoop gepulkt om het nog luchtiger te maken.  Ik ga er nu eerst wat bloeiende planten in zaaien.

Vandaag kon je ook gratis compost halen bij de Looërmark, vijf 20 l zakken per auto, je mocht zo vaak terugkomen als je wilde maar echt, vijf per keer: tot 14.00 uur en toen we vlak voor die tijd kwamen kregen we er veel meer en we hebben nu dus 21 zakken compost, dat moet wel genoeg zijn voor het hele seizoen ;-) De Scouting kwam nog langs met violen, dus daar heb ik ook nog maar een stel van gekocht al had ik al een flinke aankoop bij de Welkoop gedaan. Wat is het toch heerlijk, dat voorjaar, al gaat dat in ons buurtje vaak gepaard met een hoop herrie: de buurman verticuteert, blaast blad, maait z'n gras, spuit z'n tegels schoon, alles motorisch en dan ga ik nog eens fijn takken versnipperen en raast D. met de motormaaier door de boomgaard. En en passant zagen we dan nog wat extra hout voor de kille avonden.

HANDIG!

Humans, are you sick and tired of scratching your head when asked to prove you are not a robot and being forced to type the sometimes indecipherable, nonsense-words in your favorite blog's comments section? Do you vainly squint your eyes into narrow slits in your insane attempt to decode bloggers jacked-up verification process? Have you given up utterly and perhaps completely stopped commenting altogether?

BLOGGERS of the WORLD: UNITE! JOIN the GROWING REVOLUTION of VERIFICATION-FREE COMMENTARY!

It's easy. It's simple. Here's how to do it:

1. If you're on the New Blogger Interface, switch back to the Old Blogger Interface.

2. Click on Settings.

3. Click on Comments.

4. Scroll down the page to Show word verification for comments? Check 'NO.'

5. Scroll to bottom of page and click Save Settings.

6. Spread the word and rejoice!

That's all.

Wales

Cardiff is een fantastische, levendige stad. Een waar shoppers paradijs maar dat heb ik maar even laten gaan....Ik ging naar Fagan's openlucht museum, een mooi opgezet geheel waar je heel wat uren in zoet kunt brengen. In alle huisjes zit een gids die als je eenmaal met hem of haar aan de praat raakt ze bijna niet uitgepraat raken. Allemaal betaalde mensen, zoals ik het begreep. Met als grootste 'werk eis' dat ze Welsh kunnen praten. Dat hoeven ze met mij niet te doen..

Sfeerbeelden te over, natuurlijk in zo'n museum, altijd inspirerend voor ons poppenhuismensen. Voor Dirk was het ook een hele ervaring, al was het alleen maar voor alle veiligheidsmaatregelen die voor ieder uitstapje uitvoerig werden besproken, zodat er van echt monsteren eigenlijk geen sprake was want dat werd in de meeste gevallen 'te gevaarlijk' bevonden. Kennelijk is Engeland ook al een echte claim maatschappij geworden waar alle risico's uit en te na dienen te worden uitgebannen.
We vertrokken woensdagochtend voor onze trip door Wales en dan moet je keuzes maken, want het is een groot land en er is teveel te zien voor een paar dagen. We kozen dus voor een klein stukje binnenland en togen vervolgens naar de kust bij Tenby. 's Avonds overnachtten we in The Dial Inn, een onverwacht genoegen, mooie kamer en weer heerlijk eten met een aardige uitbater die ons nog van alles leerde over dit wonderlijke land. We waren ook nog in de Botanical Garden terecht gekomen, een prachtig opgezet geheel met een 'dome' vol zeldzame planten. Wat moet het hier mooi zijn in de zomer! Nu scheen het zonnetje en bloeiden er duizenden narcissen. Ook hier weer uiterst aardige mensen met mooie verhalen. Dirk wilde de Snowdon zien dus op naar Snowdonia, waar we ook weer een bijzondere nacht doorbrachten met weer heerlijk eten voor heel acceptabele prijzen. De Snowdon hebben we niet gezien, die was in mist gehuld. Dat maakt het allemaal wel erg spannend en zorgt ervoor dat je zeker nog een keer terug wilt komen, er zijn ook prachtige wandelpaden. De dag erna reden we door een bijna onaards landschap, met heel weinig verkeer kreeg je het gevoel of je alleen op de wereld was. We bezochten het hoogste aquaduct van Engeland, 172 m boven zeeniveau en zagen er een longboat overheen varen. Brrr. We zijn zelf niet overgestoken maar hebben het ding van onderen bekeken, dat was al indrukwekkend genoeg ;-) In Newby overnachtten we in weer zo'n oeroud hotel met krakende vloeren. We waren de enige gasten maar ze kookten lekker voor ons en ook het ontbijt was prima geregeld. Zaterdag bezocht ik de Miniatura, Dirk ging met z'n rapport in de weer, ik zag weer prachtige dingen en had een boeiend interview met de organisatoren. Bevlogen mensen met maar één doel: de wereld te wijzen op al het moois dat mensen kunnen maken. Traditiegetrouw verbleven we bij Linda in haar B&B Eastwood Hay in Marston Green, beetje sleets maar toch zo gezellig door de warmte waarmee je ontvangen wordt door Linda en haar toch al oeroude moeder die 's ochtends in de keuken de scepter zwaait. 's Avond hadden we natuurlijk gegeten in The Little Owl, waar anders!
Vandaag een hele ruk terug, we waren te laat voor de Calais overtocht maar werden soepel doorgeplaatst naar de ferry naar Duinkerken, wat toch weer wat rijden scheelt. Het was mooi weer en dan is een uurtje extra varen geen straf. Al met al een hartstikke leuke week, de foto's zet ik in een Picasa-album waarvan de link volgt!

Albion

Er is veel voor te zeggen Engeland te bezoeken in het vroege voorjaar. Er bloeit al van alles, tot de magnoliabomen aan toe om te zorgen voor dat lichte lentegevoel, maar er zit nog geen blad aan de boom. En daardoor zie je een hoop meer dan later in het jaar. En als je het dan ook nog treft dat het zacht en zonnig is, dan kan zo'n reisje al bijna niet meer stuk, natuurlijk. 
Het toeren door Engeland is vanaf mei een stuk minder interessant: al die holle wegen en al die hagen die je het zicht ontnemen op al het moois dat daar achter te zien is.
We waren bij Stonehenge, ik was daar lang geleden met m'n ouders geweest en herinnerde me dat ik toen tussen de stenen doorgelopen ben, op een druilerige namiddag, ook in het voorjaar. Op mijn vraag aan een van de medewerkers van de National Trust sinds wanneer dit onbegrijpelijke bouwwerk nog slechts op gepaste afstand bekeken mag worden, antwoordde hij sinds 1978. En toen ik zeker wist dat ik er in 1979 geweest moest zijn (toen woonde ik nl. in Oxford) wist hij weer dat ik er dan op een dinsdag moet heb rondgewandeld: want op die dag mocht het nog, een paar jaar. En zo kwamen we er samen uit. En hij nog zei dat ik toen natuurlijk wel nog piepjong geweest moest zijn. Hetgeen een vrouw toch altijd wel goed doet, zo'n lieve opmerking, helemaal gratis.

Zo wonderlijk dat een mysterieus bouwwerk, waarvan men eigenlijk nog steeds niet weet wat, hoe, waarom en door wie, door ruim een miljoen mensen per jaar bezocht wordt, waarvan op deze zonnige zondag in maart toch gauw zo'n paar honderd en dat al alleen tijdens ons bezoek. Chinezen, Russen, de nieuwe toeristen, bussen vol reden af en aan.

                                

Daarna zijn we nog langs een mooie route naar Avebury, waar ook wat stenen in cirkels staan (maar minder imposant) en een wederom onbegrijpelijke heuvel, Silbury Hill, is opgeworpen door mensen die daar kennelijk gewoon zin in hadden dat te doen.

We staken de imposante tolbrug van Bristol naar Wales over en arriveerden in Jolyons hotel in Cardiff. Een supertrendy B&B met lichttherapie in bad, maar wel met nachtkastjes die een meter van je bed aan de muur vastzitten en een bureaustoel waar je drie kussens op moet leggen om bij het bureau te kunnen en een trendy piepkleine wastafeltje dat bij het tandenpoetsen overstroomt. Omdat het design is. Maar goed, daar zeuren we niet over! Het is hier  fantastisch!

Een beetje lente

Opeens barsten de crocussen de grond uit! Altijd weer een verrassing waar ze tevoorschijn komen, want ik heb in de loop der jaren zoveel bolletjes geplant en er zijn er met dezelfde snelheid ook even zovele weer verdwenen, dat het echt een cadeautje is als je weer zo'n dapper trosje bij elkaar ziet. Inmiddels ben ik begonnen met borders opruimen en oude paardenmest met kruiwagens vol aan het rondstorten. Ik heb eigenlijk geen verstand van bemesting, maar ik denk dat dat geen kwaad kan. Die 'mest' zit vol prachtige, roze wurmen en die zijn altijd goed voor de grond. Het was vandaag weer zo mooi zacht en zonnig, dan heb je echt het gevoel je wintervel af te werpen.
Ze zijn in Loo wel enorm aan het bomen rooien ('Ja mevrouw, hij is slecht') en dat doet toch een beetje pijn. Wat een kaalslag in de houtwallen. Maar ik weet zelf wel hoe snel alles weer terug groeit, dus gewoon maar even geduld hebben. Maar goed, het voorjaar kriebelt en ook de neiging daar weer van alles over op te schrijven op dit erfblog - en dan eens een beetje vergelijken met vorig jaar!